Afbeelding
Eigen foto
Column

Kerst#tevroeg# kersthuisjes#lampjes

27 november 2019 om 14:02 Column Columns Bianca van der Linden-Snel

Het lijkt wel alsof de kerst dit jaar nog eerder start. De lampjes mogen al worden opgehangen. Althans dat vinden mijn buren, de overburen en uiteraard mijn eigen (kerst)man. Ik ben de enige die nog enigszins tegensputtert. Het schijnen dit jaar geen kerstlampjes te zijn maar winterlampjes. Dus kijk ik naar mijn tuin die is verandert in een groot lichtjes'winter'paleis. Zomaar ontstaan op een moment dat ik er even niet was. ,,Gezellig he?"

Eerst Sinterklaas toch? Die oude heer komt toch niet voor niets onze kant op? Ik houd van deze oer-Hollandse traditie. Na de Sint komt de kerstman pas, toch?

Tuurlijk vind ik het gezellig zo met z'n allen om de kerstboom, lampjes in de tuin, kaarsjes aan, lekker knus. Straks. Dan ga ik ook zeker inspiratie opdoen op de kerstmarkt en in het tuincentrum om daarna mijn huis om te toveren in (een subtiele)kerstsfeer. De waarheid is dat het woord subtiel wel weg kan. Ook dit jaar zal ik me weer gaan verbazen over de hoeveelheid kersthuisjes die mijn man wil neerzetten. Elk jaar meer. Dat moment stel ik graag uit. Ons bezoek vindt het schitterend. Kinderen lopen er gelijk heen. Volwassenen trouwens ook, maar dat heeft volgens mij toch echt een andere reden. Ze zijn zo blij dat het bij mij is en niet bij henzelf. Ze lachen altijd net iets te hard. Zo nemen sommigen ook gerust wat (lelijk) kerstspul mee. 'Bij hun is het toch al erg' moeten ze gedacht hebben. Mijn man denkt echter juist: 'Kijk eens, dit hadden ze bijna weggegooid, dat heb ik mooi voorkomen. Leuk hè, deze had ik nog niet.'

Straks, echt, straks, dan ga ik erin mee. Nu is het gewoon nog te vroeg. Ik heb de kerstsfeer nu nog niet en wil het ook nog niet. Toen ik van de week op de radio alweer die kerstliedjes hoorde, kreeg ik er spontaan een paar grijze haren bij. Daar baalde ik trouwens behoorlijk van, ik zit al jaren in de ontkenningsfase. Ik wist niet hoe snel ik de zender moest verzetten. Kerst is winter. Ook dat liever niet. Winter = winterhanden, ijskoude voeten, ruiten krabben en rillen.

Het kersthuisjesdorp wordt toch echt ieder jaar groter. Mijn man heeft een medestander, mijn zoon. Samen maken ze onderonsjes om naar het tuincentrum te gaan. Ze houden wel een maximum budget aan, hoor ik ze zeggen. Er schijnt nog genoeg te wensen te zijn. Daarom ga ik graag mee naar het tuincentrum. Als hij dan iets te lang kijkt bij die vreselijke lantaarn waarin het sneeuwt (ken je hem?), leid ik hem subtiel af. Hij probeert al maanden met mij te overleggen over waar het kersttafereel dit jaar het beste tot zijn recht komt. Hij mist daarbij mijn 'ik wil dat gesprek helemaal niet wil voeren' blik en mijn 'ik wil de huisjes eigenlijk liever helemaal niet' stelling.

Dat het erger kan zie ik als mensen me taggen op internet bij filmpjes.

Het is maar even en het is dat mijn (kerst)man zo leuk is.

Dus ik klaag niet en ik omarm de kerst….bijna…eerst Sinterklaas.

Bianca van der Linden-Snel.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie