Complimentje

6 november 2019 om 11:05 Column

Uw stukkiesschrijver, tevens herfstbockbiergenieter (bedankt, Bep Kersten!), is stiekem toch wel een beetje trots als zijn stukkies ergens opduiken. Laatst zag ik er een met lieveheersbeestjes-magneetjes hangen op de ijskast bij een verjaardag in Hoogland. Was nota bene een column die ik vorig jaar schreef over verpakkingen van vleeswaren waar je bij het openen echt je geduld niet moet verliezen.

Meer recent werd ik gebeld door een meneer uit Amersfoort die heel hard heeft gelachen om de column over de Armando expositie waar hij best bij aanwezig had willen zijn. En een belletje van een giechelende dame die zich meende te herkennen in het stukkie van vorige week, er smakelijk om moest lachen, zich verontschuldigde voor haar pubergedrag zoals ze het zelf noemde. Heb haar verteld dat ik mij gevleid voelde door haar reactie en dat op mijn leeftijd.

Maar er is nu een reactie binnengekomen die ik jullie niet wil onthouden. Een superlief briefje wat door de bus was gegooid. Als ik de brievenbusklep hoor, kijk ik automatisch op om te zien of het die lieverd van een postbode is, maar dit keer zie ik een kleine gestalte in het zwart snel wegduiken, ik was net te laat om te kijken wie het was. Blijkt Anne te zijn die het stukkie van vorige week had gelezen, waarin ik Bob van Coevorden kort heb herdacht. Anne is bij Amfors collega van Bob geweest, het deed haar heel veel dat ik hem even heb genoemd. Sterker nog, het ontroerde haar. Nou, Anne, zo'n schattig briefje ontroert mij ook, bij dezen een dikke knuffel als bedankje. Complimentje of pluimpje voor iets wat je graag gedaan hebt is in dit Ik-tijdperk toch waardevol, het maakt je dag of week weer goed.

Zeker nu we weer donkere maanden gaan beleven met nu al smakelijke reclamebladen met de verrukkelijkste gerechten voor de feestdagen. Ik heb tot mijn ergernis al kerstliedjes gehoord. We kunnen al stemmen op de Top 1000 en Sinterklaas kan niet terecht in de Eemhaven, maar bij de Insteekhaven. Wat een troosteloze plek om de goedheiligman te ontvangen. De kindertjes zal het worst wezen als hij maar in Amersfoort is en ze hun schoen kunnen zetten.

Ook kijk ik uit naar Dieuwertje Blok, die lieve schat die het Sinterklaasjournaal weer mag presenteren en met de nodige gevoeligheden te maken krijgt.

Eerst echter nog de buurtkindjes met Sint Maarten. Buurjongetje Mathieu had al heel slim een 'buurtkrantje' gemaakt om aandacht te vragen voor dit traditionele lichtjesfeest op 11 november, zodat wij als bewoners alvast voldoende snoep in huis konden halen! Hij heeft alle kinderen uit de buurt ingelicht via zijn zelfgemaakte krantje.

Mevrouw de Keijzer heeft al potjes gespaard, die wit geschilderd worden en maandag met een waxinelichtje op het paadje naar de voordeur worden gezet. Heb me een hernia gesjouwd aan het snoepgoed, maar daar moet nog wel uitbundig voor gezongen worden, kindertjes!

Joop de Keijzer.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie