Einde seizoen

De brugbediening zit er voor dit jaar op. Telefoon is ingeleverd bij Markt & Haven waar havenmeester Mano Chandoe uitermate tevreden was over ons functioneren. Zo tevreden zelfs dat hij ons binnenkort trakteert op een uitje en beloofd dat we volgend jaar weer mogen draaien. Uw stukkiesschrijver, tevens bladzakvuller, kijkt in deze column kort terug op een bewogen seizoen.

Een seizoen met vrijwel alleen maar ups en enkele downs. De pleziervaart wist tijdens hun verblijf in de haven de (binnen) stad goed te vinden, spendeerde menige euro aan drank en spijzen. Iedereen die we uitzwaaiden is van plan om volgend jaar terug te komen, ze hebben genoten. Zelf ervaren dat er veel aardige, behulpzame en betrokken Amersfoorters rondlopen. Als ik in de stromende regen de Koppelbrug bedien komt een ondernemer uit bedrijventerrein Isselt met een warm waterafstotend fleece jack, dat ik ook nog eens mag houden. Sta ik met lekke band in de haven komt een bootbewoner met bandenplaksetje de kade op, plakt in no-time mijn band. Op een snikhete dag reikt een Koppelbewoner me een koud flesje water aan. Een ouder echtpaar komt, nadat ik ze heb geholpen met aanmeren, een paar mandarijntjes brengen. Krijg een kushandje toegeworpen als ik fietsster nog snel doorlaat. Buschauffeurs toeteren opgelucht als ik wacht met de slagbomen, een appende scholiere roept ,,sorry meneer", als ze gefocust op haar schermpje net de neerdalende slagboom ontwijkt. Als op een warme dag deur en raam van het brugwachtershuisje openstaan hebben twee druk pratende dames niet door dat ik alles meekrijg. Onder het raam doorlopend zeg de een, ,,met die brugwachter zou ik wel eens een beschuitje willen eten." Als ze merkt dat ik meeluister gilt ze, ,,néééé!", rent in paniek naar de ijssalon waar ze op het terras nog een keer ondeugend zwaait.

Er zijn helaas ook voorbijgangers die ik nooit meer zal groeten. Teus, de robuuste laatste man van mijn vroegere voetbalelftal, fietst nooit meer langs want hij overleed, volledig de weg kwijt, in Pieters en Bloklands Gasthuis. Ook de altijd vrolijke Bob die met zijn Brenda voorop vaak de Kwekersbrug overfietst is niet meer. Als ik bij het echtpaar een bakkie kom doen zie ik hem liggen in de huiskamer, broodmager maar nog altijd in voor een grapje. Als ik weer buitensta heb ik het er moeilijk mee.

Ergernissen waren er ook. Zoals het vele achtergelaten afval op de steiger en het achteloos weggooien van blikjes, flesjes en etenswaren. Denk even na voordat je met je dronken harses hekken, fietsen, borden en spandoeken vernielt en in het water flikkert. Toch hou ik hoop op betere tijden. Kijk uit naar de intocht van Sinterklaas (16 november) met gelukkig toch ook wat zwarte en donkerbruine pieten. Eerst echter met mijn collega's de markmeesters 'verpletteren' tijdens dat potje bowlen want dan is mijn seizoen pas echt geslaagd!

Joop de Keijzer.