Van 9 tot 5 in touw met taal

AMERSFOORT Vrijwilligers zijn gewenst en geliefd. In deze maandelijkse serie treden ze voor het voetlicht. Vandaag is dat Anne Naron. Zij is taalcoach bij NVA-centrum voor integratie en participatie.

Marcel Koch

Ze is van het energieke soort. Van hup met de geit. Na haar pensionering wenste Anne Naron geen seizoenkaart van FC Achter-De-Geraniums. Asjeblieft zeg, het bloed moest blijven stromen en in haar bovenkamer mocht het best nog een beetje kraken en knarsen. En dus ging de Amersfoortse op zoek naar een zinvolle bezigheid en vond die als taalcoach voor kinderen. Het bleek een kolfje naar haar hand. ,,Het geeft me veel voldoening'', vertelt Naron thuis aan de eettafel. ,,In elk gezin waar ik kom, word ik hartelijk ontvangen.''

AANDACHT Na drie jaar kinderen van Eritrese afkomst te hebben gecoacht, begeleidt ze momenteel een Syrisch meisje van twaalf jaar. ,,Ze is introvert, maar slim. We werken onder meer aan uitbreiding van haar woordenschat en doen spelletjes. Soms betrek ik de overige gezinsleden daar ook bij. Samen kunnen ze van elkaar leren.'' Taalcoach zijn, vervolgt Naron, is meer dan alleen oefenen met taal. ,,Het gaat óók om aandacht geven, om bevestiging. Kinderen moeten kunnen zeggen: 'kijk eens wat ik kan'. Dat is belangrijk voor hun zelfvertrouwen.'' Ze heeft zich weleens als de rattenvanger van Hamelen gevoeld. ,,Dan ging ik met een kind naar het speelveld en kwamen er druppelsgewijs meer kinderen. Werd ik een soort spelbegeleider. Niet mijn taak, maar ach, ik leg graag verbindingen.'' Ook nu gaat ze geregeld naar buiten om op een bankje met haar 'leerling' een boek te lezen. ,,Tenslotte heeft het kind er al een schooldag opzitten als ik kom.''

ANDERE CULTUREN Naast individueel taalcoach is Naron ook al enige jaren taalvrijwilliger in het taalcafé. Spreekt ze wekelijks in de bieb met een groepje migranten over allerhande onderwerpen. ,,Ik hou van de interactie die er ontstaat.''

Vanwaar de flirt met taal? Simpel, Naron stoeit graag met letters, zinnen én klanken, en daarbij heeft ze als oud-dramadocent voor moeilijk lerende kinderen ervaring met lesgeven. Somt voorts op: ,,Ik ben fit, ik heb tijd en interesseer me graag voor andere culturen.''

Zo heeft ze de Eritrese cultuur als open ervaren. ,,De Eritrese kinderen die ik mocht begeleiden, waren pittig in hun doen en laten, durfden voor zichzelf op te komen. Stuk voor stuk waren ze competitief. Ik keek daar met een zekere bewondering naar.'' Ze is hoopvol gestemd over de tweede generatie migranten. ,,Die vinden hun weg hier, pikken de taal snel op, melden zich aan bij sportverenigingen. Dat is ideaal voor het opdoen van contacten.''

Zorgwekkend vindt Naron evenwel de situatie van de moeders. ,,Die blijven dikwijls in taal achter, waardoor ze ook weinig in contact komen met de buitenwereld. Vooral in grote zinnen is dat het geval. Vaders hebben meestal een werktraject, terwijl de moeders zich doorgaans bekommeren om het huishouden en de kleine kinderen. Dat verdient extra aandacht.''

Elk dinsdag heeft Naron gereserveerd voor vrijwilligerswerk, is ze van 9 tot 5 in touw. Nee, dan komt ze niet gesloopt thuis. ,,Ik krijg er juist energie van.''

Meer op www.nva-amersfoort.nl.