Afbeelding
Eigen foto
Column

Landen

4 september 2019 om 14:18 - Columns Bianca van der Linden-Snel

Ik ben al ruim een week geland maar geestelijk duurde het een stuk langer. Een summervibe die je wilt vasthouden, het liefst zo lang mogelijk. Mijn avontuur in Kenia was zoveel mooier dan gehoopt en zoveel beter dan gedroomd. Een ware droomreis met mijn grote gezin dat zich afspeelde tussen de wilde dieren in hun adembenemende mooie natuurlijke omgeving. In Kenia maken de dieren de dienst uit en zijn de mensen te gast. Hoe erg schaam ik me dan dat wij, mensen, het dan toch weer voor elkaar krijgen om dat evenwicht te verstoren. Stropers, omkoping, plastic rotzooi, dieseluitstoot en zelfs oorlogsgeweld in een deel van dit mooie land. Komt het besef nog of zijn we dan (weer) te laat?

Ik wens iedereen deze droomreis toe. Je bent werkelijk niets in een wereld tussen de dieren. Nee, wij waren mazzelaars die even leefden in een te mooie ware droom.

Wat een lieve mensen, wat een gastvrijheid en vrolijkheid, al hebben ze veelal niets. Ze hebben elkaar, de natuur en de dieren. Dat wij al geen hyena's hebben, dat kunnen zij zich juist niet voorstellen. De verschillen zijn gigantisch. Veel mensen leven daar van één dollar per dag. Ze hebben amper een dak boven hun hoofd, vaak geen stromend water of stroom. De basis is er al niet, laat staan 'luxe' zoals een pen op school of speelgoed. Dus delen vier schoolkinderen samen met liefde één pen en spelen ze met een autoband en een stok. Ik durf onze thuisfoto's amper te laten zien of uitleg te geven over onze levenslang pensioenregeling of de tandarts om de hoek. Laat staan praten over de PS4, de merkkleding en de irritaties als de Wifi even niet werkt. Onze gids sprak ons de mooie woorden toe toen we langs de krottenwijken reden: life is onfair, don't take life for granted. Dat landt wel.

Dan is het dus ook niet raar dat je thuis weer geestelijk moet landen. Dan is het niet raar dat je met andere ogen kijkt naar de wereld om je heen. Naar het speelgoed waar al jaren niet meer naar wordt omgekeken en naar de volle kledingkasten. Ik kan de wereld niet veranderen, mijn mindset wel. Ik wil me dit realiseren en de beelden opslaan in mijn geheugen, vooraan zetten en ernaar gaan handelen. Voor de 'ik moet dit en dat' dingen. Met andere ogen dingen bekijken en gaan doen.

Na een week, zo werkt dat, zitten we weer in ons leven en doen we ons ding. We genieten weer van ons 'luxe' leventje. De jongens naar bouwdorp, daarna lekker douchen met warm water en chillen met een I-pad op de bank. Het uit hout gesneden olifantje in ons huis helpt me dan dagelijks herinneren. Een jongetje zo oud als mijn zoon liep als herder met een kudde geiten en haalde water twintig kilometer verderop. Water dat bij ons gewoon uit de kraan komt.

Toekomst(mogelijkheden) en amper toekomst(mogelijkheden).

Ik ben geland.

Bianca van der Linden-Snel.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie