Zelfmoordpoging opent deur naar nieuw leven

AMERSFOORT Een mislukte zelfmoordpoging van Danny van Ee veranderde het leven van de inmiddels 22-jarige Amersfoorter enorm. Nu, vier jaar later, durft hij weer groots te dromen. De Amersfoorter verloor bij de suïcidepoging in 2015 dan wel zijn benen, maar gek genoeg won hij er ook veel mee. ,,Die novemberdag heeft mijn leven veranderd. Ik heb nu weer een doel om voor te vechten en dat doel ga ik halen. Ik ga goud winnen op de Paralympische Spelen."

Jeroen van der Veer

Het was een koude novemberdag toen Van Ee wakker werd en besloot uit het leven te stappen. Op dat moment was de Amersfoorter achttien lentes jong en hij stond middenin het leven. De oud-voetballer van onder meer De Posthoorn was veel in de sportschool te vinden, had vrienden, ging naar school en werkte. De buitenwereld zag niets aan hem, maar van binnen ging Van Ee stuk. Te veel problemen zorgden ervoor dat hij in een diep dal terecht kwam.

Zonder dat vrienden het merkten, sprak hij in de week voor zijn sprong voor de trein met hen af. Bewust, om afscheid te nemen. Lang verdrong Van Ee de drang om een einde te maken aan zijn leven, tot hij echt geen andere uitweg meer zag. ,,Ik kwam 's middags thuis en ben naar bed gegaan. Ik wilde slapen. De pijn en verdriet vergeten en ik hoopte dat ik mij daarna beter zou voelen. Om 19.00 uur werd ik al wakker, ik weet het nog goed."

Hij trok pikzwarte kleding aan en vertrok naar buiten. Op dat moment had hij via de mobiel contact met zijn toenmalige vriendin. Eenmaal aangekomen bij het spoor bij de Bokkenduinen was Van Ee vastberaden. Het telefoongesprek van zojuist zou het laatste levensteken zijn en er zou voor hem een einde komen aan de ellende. ,,Ik heb twee treinen gewacht. Heel vreemd, ik weet ook niet waarom. Toen ben ik gesprongen. Mijn lichaam kwam alleen tussen de rails terecht, waardoor mijn bovenlichaam niet werd geraakt. Ik overleefde het, maar raakte mijn benen kwijt. Het voelde raar, want pijn had ik niet. In de verte zag ik mijn telefoon opflitsen. Het was mijn ex, die opnieuw belde. Ik sleurde mijzelf erheen en nam op. Zij is samen met een vriend naar de plek gekomen."

Terwijl zij onderweg waren, vocht Van Ee voor zijn leven. De zelfmoordpoging was mislukt en zijn lichaam stond in de overlevingsmodus. Hulpdiensten ontfermden zich over de Amersfoorter, die in slaap werd gebracht door de artsen. ,,In het ziekenhuis werd ik pas wakker en er waren veel mensen. Personen die niet wisten van mijn plan om uit het leven te stappen. Het was zeer emotioneel en er is veel gehuild."

Achteraf gezien bleek dat moment in het ziekenhuis het begin van zijn nieuwe leven. ,,Mijn beste maatje, Dylan Schievelt, kwam aan mijn bed en liet een filmpje zien. Daarop zag ik beelden van een man zonder benen, die veel bereikte. Dat heeft mij enorm veel kracht gegeven en mijn ogen geopend. Daar ben ik hem nog altijd enorm dankbaar voor."

Een loodzware revalidatie volgde. Doordat Van Ee een sportlichaam had, ging dit echter sneller dan verwacht. Alleen mentaal had de toenmalige tiener het zwaar. Hij kon niet lopen, had net een mislukte suïcidepoging gedaan en veel mensen om hem heen begrepen er niets van. ,,Ik ben mij ervan bewust dat ik mensen om mij heen veel pijn heb gedaan. In het begin van mijn revalidatie zorgde dat er juist voor dat ik zo nu en dan baalde dat de poging niet geslaagd was. Ik had deze mensen voor mijn gevoel teleurgesteld."

Vooral zijn nichtje en zijn vrienden zorgden ervoor dat die gedachtes verdwenen en hij weer levensvreugde vond. Dan wel zonder benen, maar met een enorme drive om alles drastisch te veranderen. ,,Van de revalidatiearts kreeg ik veel complimenten. Dat mijn lichaam zo sterk was en dat ik snel herstelde. Dat gaf mij de power om door te knallen."

Hij werd ontslagen uit het ziekenhuis en na enkele maanden kon hij met protheses zelfs weer lopen en vrijwel normaal functioneren. Zijn lichaam werd sterker en sterker, maar in de privésfeer ging het niet goed. De band met zijn ouders verslechterde en de fles werd één van zijn beste vrienden. Doordat Van Ee niet meer kon werken, kwam hij zelfs in de schulden terecht. ,,En dan wil je snel geld verdienen en dat gaat dan fout. Ik weet dat het stom was, maar ik moest aan geld komen."

Inmiddels is het vier jaar na het ongeluk en durft Van Ee voorzichtig te zeggen dat hij zijn leven weer wat op orde heeft. ,,Ik voel mij goed en heb een fulltime baan waarmee ik ook mijn schulden kan wegwerken. Ik sport veel en nu is ook het moment om mijn verhaal te vertellen. Niet om zielig te doen, maar om mensen te motiveren."

Zo besloot Van Ee zich te richten op het sporten en sloot hij een samenwerking met Youtuber Wutru, die bekend staat om zijn fitnessvideo's. Met hem trainde de Amersfoorter twaalf weken lang en zijn lichaam is inmiddels 'droog' en enorm gespierd. ,,Ik zat in de shit, had niets meer. Zag het leven niet meer zitten en nu heb ik opeens grote dromen. Ik ben dan wel gehandicapt, maar wil de beste gehandicapte worden. Ik wil in 2024 op de Paralympische Spelen staan en goud winnen. Dat doel heb ik voor mijzelf en dat doel ga ik halen. Dat weet ik honderd procent zeker."

Zo gaat Van Ee trainen bij het NOC*NSF en richt hij zich hoogstwaarschijnlijk op het hardlopen. ,,Vier jaar geleden zat ik tot aan mijn nek in de shit en nu heb ik doelen, voel ik me goed en draai ik mee in de maatschappij. Door dit alles weet ik wie mijn echte vrienden zijn en die koester ik enorm. Daarnaast doe ik dit ook allemaal voor mijn nichtje van zes. Voor haar wil ik een grote en sterke oom zijn. Alles leek pikzwart in mijn leven, maar ik heb het licht gezien. Schrijf maar op; over vier jaar win ik goud op de Paralympische Spelen."

De weg naar de Spelen is op de Instrgram van Danny van Ee te vinden onder de naam 'Dannysgymlife'.

Heeft u zelf psychische problemen en hulp nodig? Dan kun je contact opnemen met Stichting 113 Zelfmoordpreventie via 0900 0113 en 113.nl. Deze stichting is 24/7 bereikbaar.