'Er hangt beslist geen droevige sfeer in het Toon Hermans Huis'

AMERSFOORT Vrijwilligers zijn gewenst en geliefd. In deze maandelijkse serie treden ze voor het voetlicht. Vandaag is dat Ellen Lith van het Toon Hermans Huis.

Marcel Koch

Ze is van het menselijke contact. Altijd geweest. Daarom is ze naar eigen zeggen zo op haar plek in het Toon Hermans Huis, en dat al bijna vijftien jaar. ,,Dit werk is mij op het lijf geschreven'', zegt Ellen Lith (74) in een van de kamers van het Toon Hermans Huis, centrum voor (nazorg) en ondersteuning bij kanker. ,,Er is een periode geweest dat het Toon Hermans Huis vóór alles ging.''

VOLDOENING Bij het maken van de afspraak had ze over de app gestuurd dat het heilige vuur er inmiddels wel een beetje af was, maar een week later, tijdens het persoonlijk gesprek corrigeert ze zichzelf. Aan motivatie nog immer geen gebrek, het had betrekking op het aantal uren dat ze momenteel als vrijwilliger voor het Toon Hermans Huis actief is. Ooit twintig uur in de week, nu nog zes. Zegt nu met de juiste woordkeuze: ,,Ik ben aan het afbouwen, maar van loslaten is beslist nog geen sprake. Daarvoor biedt dit vrijwilligerswerk mij nog enorm veel voldoening. Bovendien houdt het mij bij de buitenwereld.''

Gevraagd naar wat die voldoening behelst, antwoordt de voormalige maatschappelijk werker: ,,Als iemand na een gesprek met een opgeknapt gevoel huiswaarts keert, kan ik daar intens blij van worden. Het menselijke contact tussen de gast - zo duiden we onze bezoekers - en vrijwilliger is voor mij de kers op de taart. Wat mijn rol is? Luisteren vooral. Ik volg de gast wat hij te vertellen heeft. Iedereen gaat op z'n eigen manier met de ziekte kanker om. Er bestaat niet één manier. Mensen die hier over de vloer komen, en dat is voor velen een grote stap, willen een steuntje in de rug voelen, en dat steuntje geven wij ze hier.'' Het Toon Hermans Huis, vervolgt Lith, is meer is dan alleen een plek waar gesprekken kunnen worden gevoerd. ,,Er is een ruim aanbod van cursussen en workshops op bijvoorbeeld het gebied van creativiteit en expressie. Onze gasten kunnen in een ontspannen sfeer op allerlei manieren bezig zijn. Oh nee, er hangt hier beslist geen droevige sfeer in huis.''

WAARDERING Een jaar na de opening van het Toon Hermans Huis, in 2004, bood Lith zich aan als vrijwilliger, voor exact twintig uur in de week. Vanwaar die twintig uur? ,,Ik was destijds 59 jaar en was net door een bezuinigingsronde in de zorg op straat komen te staan. Door twintig uur vrijwilligerswerk te verrichten, verviel mij sollicitatieplicht. Dat was een uitkomst, want als je tegen de 60 bent, worden je sollicitatiebrieven door werkgevers ongezien terzijde geschoven. Althans zo heb ik dat ervaren.''

De keuze voor het Toon Hermans Huis verklaart ze als volgt:,,Ik zag het als een verlengde van mijn professie als maatschappelijk werker. Ik werd met open armen ontvangen, want er was veel werk aan de winkel. Naast het begeleiden van gasten, heb ik in tal van (beleids)commissies gezeten.'' Over waardering krijgen, zegt Lith ten slotte: ,,Toen ik hier startte, bedankte de coördinator mij altijd voor mijn inzet en toewijding. Dat vond ik niet nodig. Natuurlijk is het fijn dat je als vrijwilliger waardering krijgt, maar laten we wel wezen: ik doe dit werk ook voor mezelf.''

Meer informatie is hier te vinden.