Kriebels

Bij ons thuis hebben we de kriebels. Welke kriebels exact, dat is nog niet altijd makkelijk te definiëren. Bij mij waren het in ieder geval oranjekriebels. Onze stoere dames waren gewoon doorgedrongen tot de WK-finale. Daar konden de voetbalmannen maar mooi een puntje aan zuigen. Wel wat vreemd alleen dat de straten niet oranje kleurden en er geen groot scherm in de stad was. Geen 'oranje boven' polonaise en stille straten, het viel op. Er werd gewoon matter gereageerd. Als ik mijn mannenvoetbalhuis als voorbeeld neem schaam ik me zelfs. De mannen hadden op de finaledag een andere, niet af te zeggen, afspraak. Er werd niet eens getwijfeld om de afspraak te verzetten. Dan maar niet kijken. Maar hé, we zaten in de finale! Was dat ook gebeurd bij de mannenfinale? Mijn vriendin snapte het wel, het spelletje was in haar ogen ook maar sloom. Serieus? Hoe stoer zijn deze vrouwen! Wat hebben ze geknokt en getraind, hoe gaaf is dit! Ze staan er gewoon. Al verloren ze, ik ben zo trots. Zo trots op ons land, op onze vrouwen. Ja hoor, ik voelde ze wel, die oranjekriebels.

Mijn man had al weken heel andere kriebels. Als hij op de bank zat kreeg hij pukkels op zijn armen en jeuk. Er gingen dagen vol analyses voorbij. Het kwam als hij binnenkwam in huis. Waren er muggen of had hij toch een allergie ontwikkelt voor de katten? Om het tegendeel te bewijzen (ik hou immers van die beestjes) begon ik over mijn nieuwe wasverzachter. Vervanging boekte geen resultaat. De voeding en alles wat enigszins afwijkend was werd gecontroleerd. Met de dag keek hij ernstiger, ik kon niets meer verzinnen.

Tot een gezellige etentje bij vrienden heel andere inzichten gaf. Mijn vriendin had een zelfde verhaal. Zij was echter nog een stappie verder gegaan. Ze hadden haar gek gemaakt dat de jeuk kwam door bed wantsen. Ze heeft haar hele bed over hoop gebracht en alles tot in de puntjes steriel gereinigd. In haar uiterst witte antibacteriële huis waren de bed wantsen iets wat grote rillingen opriep. Er was nog net geen nieuw matras besteld. Niets voeding, katten, wasmiddel of bed kruipers, het waren die vreselijke processierupsen. Ze waren met zo velen gekomen en nestelden zich heerlijk in ons Amersfoort. Ik wist al wel dat Amersfoort populair was.

Ik geef liever toe aan toe aan de vakantiekriebels. Vrij van school en werk, geen gehaast, leuke dingen doen. Ik heb er zo'n zin in. Jarenlang kijken wij al naar deze vakantie uit en leggen we iedere euro opzij. Eindelijk is het dan zover, onze geweldige reis naar Kenia komt eraan. Met zijn allen, ons grote samengestelde gezin met zes jongens en één vriendin. In een busje met privé chauffeur maken we straks safari drives en gaan we ons vergapen aan die overweldigende natuur. Hoge verwachtingen, uiteraard.

Al komen er nu wel doemscenario's terug in mijn dromen. Ik negeer ze, focus me liever op die heerlijke vakantiekriebels in mijn buik.

Fijne vakantie.

Bianca van der Linden-Snel.