Afbeelding
Eigen foto
Column

Ding(etje)

26 juni 2019 om 16:01 - Columns Bianca van der Linden-Snel

Ik zat afgelopen week met grote ogen vrijwel dagelijks te kijken naar het weerbericht. Niet normaal toch, wat een hitte. Tropisch, 35 graden zelfs. Gelukkig was ik in de dagen ervoor al in de praktische (hittestres) modus geschoten. Hebben we genoeg ventilatoren? Kunnen we nog een zwembadje scoren? Benen scheren, nagels lakken, ijsjes, ijsblokjes in de vriezer, slippers gevonden, is er zonnebrand? Check.

Geef mij maar de temperatuur van afgelopen zaterdag, 22 graden, heerlijk. Een dag om erop uit te gaan. Maar wat gaan we doen? Er was veel te veel leuks om te kiezen. Het leek wel alsof iedereen deze dag had gekozen voor een evenement, festiviteit of feestje. Het leek in zijn algemeenheid wel alsof iedereen alles propte in juni. De agenda staat overvol. Zaterdag 22 juni, er was een Wijkfeest in Nieuwland, als Nieuwlandse wil ik dat natuurlijk niet missen. Er was een verjaardagsfeest van Winkelcentrum Vathorst, zeker leuk om even heen te gaan. Er was een open dag bij ziekenhuis Meander, ook interessant. De antiekmarkt op het Eemplein zou ik dan laten schieten. Als ik toch in Vathorst was kon ik altijd ook nog de rommelmarktroute meepakken. Mijn zoon deed ook nog mee aan het voetbaltoernooi bij ASC Nieuwland.

Je kunt niet overal zijn en dus moest ik kiezen. Het werd een race tussen het toernooi en het Wijkfeest. Sportievelingen uit de omgeving kwamen naar Nieuwland om hun voetbal skills alla Messi te laten zien. Ik vind het altijd heerlijk om die fanatieke voetbaljochies te zien knokken. Al fluitend zag ik hoe mijn man, als scheids, deze gedreven jongens van rond de 11 jaar in het gareel probeerde te houden. De scheids bepaalt. Simpel en duidelijk, hoe fijn kan dat zijn? Ik stond heerlijk in het zonnetje, zonnebril op, beetje kletsen, beetje kijken. Ik leek bijna op een echte voetbalvrouw. In de middag gingen we naar het Wijkfeest. Gezelligheid, leuke kraampjes kijken, dansshows, lekker weer, vrienden, goed geregeld. Een vriend van mij deed mee met de Nieuwlandse Wallenloop. Nieuwland werd hier stiekem het terrein van een onderlinge strijd tussen vader en dochter. Een heugelijk feit gebeurde, zijn dochter kwam als eerste over de finish. Oef, de waarheid is hard, hij had verloren. Zijn dochter was vanaf nu sneller en werd alleen maar sneller.

Dit was het moment. Het is een kwestie van laten landen en verwerken. En eerlijk, dat is een best een dingetje (ding) als je ouder wordt. Kinderen gaan je voorbij, ze worden sterker, groter, handiger en zelfs slimmer.

,,Het was niet eerlijk" gaf hij aan. ,,Niemand wees mij de juiste afslag, ik liep daardoor de groep van de 10 kilometer achterna. Ik ben super trots op mijn dochter maar nee, ik heb nu nog niet echt verloren."

Ik dacht erover na. Zijn momen(tje) wordt (nog) uitgesteld.

Best wel een dingetje.

Bianca van der Linden-Snel.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie