Hardlopen en Wandelen

19 juni 2019 om 11:20 Lokaal/Column

Als brugwachter had ik het effe zwaar zondagmorgen. De fietsboot die normaal om tien uur vertrekt moest in verband met de marathon de haven al om half negen verlaten. Dus moest uw stukkiesschrijver, tevens géén ochtendmens, er al om acht uur uit. Na de fietsboot ging de Kwekersbrug op slot want de route voor hardlopers en wandelaars liep over deze brug.

Had wel mooi uitzicht op de diverse (mini) marathons. Eerst naar huis voor koffie met croissant waar we getuige waren van nog een marathon, de wandelmarathon van 21 kilometer. Die kwam langs ons huis. Wandelaars van allerlei pluimage. Gele hesjes, stevige wandelschoenen, luchtige kleding, zware rugtassen. Sommige sportievelingen hadden het zwaar. Een enkeling nam plaats op ons muurtje om een pauze te nemen met water en verantwoorde snack. Nog een dame geholpen om op te staan want ze zat behoorlijk stuk, was niet de enige. Op maandagmorgen vonden bewoners van aanleunwoningen aan de IJsselstraat in de bosjes nog een vrouw uit Slovenië. In de groenstrook van vermoeidheid in slaap gevallen. In het kinderspeelhuisje werd nog een slapende man aangetroffen maar dat was een dakloze meneer die er als een haas vandoor ging toen buurtkinderen enorm begonnen te gillen toen ze de arme man zagen liggen. In de middag als de echte marathon op zijn eind loopt fiets ik naar het brugwachtershuisje om te kijken of er al bediend kan worden.

Had vanaf die plek mooi uitzicht op de honderden fietsen die daar waren gestald. Dat het hardlopen voor veel deelnemers loodzwaar is geweest zie ik als de lopers hun fiets komen ophalen. Een grijze heer in hardloop-outfit strompelde uitgeput naar zijn fiets, dreigt er weer vanaf te vallen. Een hulpvaardige verkeersregelaar kon de man nog net opvangen om hem daarna een zetje te geven richting Amsterdamseweg. Een huilend meisje dat mee had gedaan aan de minimarathon van 2,2 kilometer werd door haar vader ondersteund, gaat nóóit maar dan ook nóóit meer rennen. Was doodop en 'n keer gevallen van vermoeidheid.

Twee vriendinnen in roze professionele kleding vielen elkaar gillend in de armen, hun afstand uitgelopen met een verbetering van hun persoonlijk record. Waarom doen mensen dit zichzelf aan. Ouders die hun kind aanmoedigen ook al zie je aan het gezicht van de kleuter dat het voor hem/haar echt niet hoeft. Volwassen mannen/vrouwen die totaal uitgewoond zelfs de kracht niet meer hebben om het dopje van hun waterflesje te draaien.

Dit staat in schril contrast met de bewoners van motorjachtjes die in de middag vrolijk binnenvaren, op het zonnedek het glas heffen, ontspannen een plakje worst of kaas afsnijden. Ieder zijn hobby. Uw schrijvende brugwachter neemt op zijn gemak plaats op de fietsboot, drinkt samen met de bemanning een stadsbiertje, kijkt geamuseerd toe hoe uitgeputte lopers voor de boot langs naar hun auto of fiets kruipen!

Joop de Keijzer.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie