Oef

Dat was best pittig, de avondvierdaagse Hoogland.

Ik liep twee avonden mee met mijn zoon, de 10 kilometer.

De maandag ging super goed, iedereen had er zin in. De snoepzakjes waren al open voor we goed en wel vertrokken. Gezellig kletste ik wat bij met de andere moeders van school. Al schrok ik wel even toen ik na een lange tijd hoorde dat ik pas drie kilometer op weg was. Ik moest nog wel even.

Uitgeput plofte ik na dag één op de bank. Ik voelde niet alleen mijn benen en mijn voeten maar om eerlijk te zijn alles. Ik kon het niet ontkennen, mijn lichaam voelde uitgeput, zelfs mijn haarwortels gaven lichte pijnschokjes.

Geen spierpijn, ik stond de volgende dag nog vrolijk en fit op. Dinsdag was het twaalf, kilometer, oef. Het was gezellig, zeker, maar op de helft begon mijn lichaam tegen te sputteren. Het lopen werd moeilijker, mijn knieën en benen protesteerden. Thuis deed alles pas echt goed pijn. Zelfs een warm bad bracht weinig verlichting.

Hoe kan het? Ik sport toch regelmatig. Tuurlijk, ik sla weleens over maar ik neem wel dagelijks de fiets en de trap. Ik ben redelijk op gewicht, als je die 5 kilo ervan afhaalt. Is het de leeftijd? Is de aftakeling begonnen? Ik leg me er niet bij neer, hou er overigens wel rekening mee. De 40+ crème staat in de badkamer, stapavondjes worden eerder beëindigd omdat ik anders een week moet bijkomen. 'Vroeger' had ik daar toch echt geen last van. De lachrimpels worden dieper en de wallen zijn donkerder. Die grijze haren dan, die gaan dus echt nooit meer weg! Of die 'toastje met brie' vetrolletjes, het lukt al bijna niet meer om ze weg te moffelen. Fijn.

Je bent zo oud als je je voelt. Nou na dag twee voelde ik me echt veel ouder dan veertig en een beetje plus. Wat had ik een spierpijn! Beschamend om te zeggen maar ik kon amper lopen. Ik liep als een oude vrouw rond. Ik moest me optrekken aan de leuning bij de trap en op mijn werk nam ik nu dus de lift. Ze stonden me raar aan te kijken toen ik vertelde waarom. 'Na twee dagen overbelasting, het is wat', ik zag ze denken. De harde waarheid was dat ik twee dagen moest bijkomen van twee dagen lopen.

Mijn zoon had nergens last van en rende nog lekker rond op dag drie en vier. Fit en jong. Vrienden, muziek, samen zingen, publiek dat je aanmoedigt, je sleept elkaar erdoor heen. Dan vergeet ik bijna de grote hoeveelheden snoep en zoete sapjes. Ach, voor deze ene keer dan, we eten doorgaans gezond. De Hooglandse Avondvierdaagse is een fantastisch festijn waar zoveel mensen van genieten. Vanuit Nieuwland ontstaan er zelfs fiets files richting het dorp.

De laatste avond stond ik trots te kijken. Een groot onthaal, uiteraard! Stralende gezichtjes.

Knap hoor, het is niet niets! En ik kan het weten.

Volgend jaar ga ik het opnieuw, beter voorbereid, proberen.

40 plus, kom op zeg! Dat moet toch kunnen…

Bianca van der Linden-Snel.