Muslu Nalbantoglu wil met APWC geschiedenis schrijven

AMERSFOORT In zijn hoofd is Muslu Nalbantoglu nog profvoetballer, maar toch speelt hij in de derde klasse bij APWC. Op 90 procent, want voor de volle honderd procent gas geven lukt de inmiddels 35-jarige voetballer niet meer. ,,Mijn lichaam is wat ouder geworden, maar op dit niveau kan ik nog mee tot mijn veertigste. Ik wil met APWC geschiedenis schrijven."

Jeroen van der Veer (@JeroenvdVeer)

In de jeugd bij Ajax moest hij alleen John Heitinga en Wesley Sneijder voor zich laten bij de verkiezing voor beste jeugdspeler, maar zo'n glansrijke carrière als zij heeft Nalbantoglu niet gehad. Zijn lengte gooide naar eigen zeggen roet in het eten en daarom voetbalt hij nu op de Amersfoortse velden, waar het voor hem zo'n dertig jaar geleden allemaal begon. ,,Als ik tien centimeter langer was geweest, was alles anders gelopen."

Als centrale verdediger werd Nalbantoglu op latere leeftijd met zijn 1.74 m te klein bevonden voor die positie en kreeg hij een andere plek. Het lag niet aan zijn voetballende kwaliteiten, weet de Amersfoorter. Hierdoor liep zijn loopbaan wel anders dan gedacht en behaalde hij nooit de absolute top. ,,Of ik daar nog wel eens aan denk", herhaalt hij de vraag. ,,Natuurlijk denk je er wel eens over na. Maar aan mijn lengte kon ik niets doen. Het enige wat ik mijzelf verwijt is dat ik te vroeg begonnen ben na een zware blessure. Daar is het later in mijn carrière verkeerd gegaan."

CIRKEL ROND De huidige teammanager van NEC kan een boek schrijven over zijn avonturen in het profwereldje. Het bracht hem bij NEC, Kayserispor, De Graafschap, FC Oss en Orduspor. Overal waar hij heeft gespeeld, wordt Nalbantoglu nog altijd met open armen ontvangen. ,,Ik word wel eens de ideale schoonzoon genoemd", zegt Nalbantoglu lachend. ,,Dat komt omdat ik het belangrijk vind dat ik mensen recht in de ogen kan aankijken. Ik ben een man van mijn woord, ik hou van eerlijkheid en ben sociaal."

Na het profwereldje te hebben verlaten ging Nalbantoglu voetballen bij AFC Quick. Hij promoveerde, degradeerde en na een behaalde kampioenschap verliet hij de club om bij zijn jeugdliefde APWC te gaan spelen. Daar is het voor de verdediger allemaal ooit begonnen en om de cirkel compleet te maken, speelt hij sinds dit seizoen weer in het paarse tenue van de derdeklasser. ,,Ik had mijn woord gegeven aan een aantal mensen daar en daar heb ik mijzelf aan gehouden. Ik kon hoger voetballen, maar wil met mijn broeders voetballen. Zo voelt dat echt; ik speel met mijn jongere broertjes."

REGEL Daarmee doelt Nalbantoglu niet op zijn letterlijke broertjes, maar zijn teamgenoten voelen wel als familieleden. Veelal Turkse jongens hebben met APWC een doel en dat is promoveren naar de tweede klasse. Lang leek het erop dat dit kon gebeuren via het kampioenschap, maar daar faalde APWC in. ,,Als je onze selectie op papier bekijkt, zou je denken dat we om de prijzen mee moeten doen. Alleen we hebben het tegen de kleinere tegenstander laten liggen. Een mentaliteitskwestie. Onbewust sloop het erin. Waren we te gemakzuchtig en dachten we dat we wel even gingen winnen."

Een groot winstpunt is echter wel het feit dat er meer discipline is gekomen. Zo bedacht Nalbantoglu de regel dat als spelers een kaart kregen voor praten tegen de scheidsrechter, zij hun teamgenoten moesten trakteren op taart. ,,Afgelopen weekend was het sinds langere tijd weer raak. Maar ja, Ramadan hè? Die taart houden we van Safa vast te goed."

MINDSET Die regel is niet voor niets bedacht. Nalbantoglu vindt het spijtig om te moeten zeggen, maar helaas merkt hij nog altijd iets wat hij liever niet zo ervaart. ,,APWC wordt gezien als die club met allochtonen. Het klopt, zulke spelers hebben wij. Maar zijn wij anders? Wij werken er met z'n allen keihard aan om van dat negatieve stempel af te komen en dat lukt. Daar ben ik blij om, maar eigenlijk is het treurig dat dit nodig is.

Met de gehele club hoopt APWC via de nacompetitie alsnog te promoveren. Toch beseft de ex-prof dat dit niet eenvoudig wordt. Niet alleen vanwege de tegenstanders, maar ook door de Ramadan. ,,Dat mag echter geen excuus zijn. Ik zie het als iets moois. Dat we met z'n allen mogen vasten. Alleen het klopt wel dat het zwaarder is. Afgelopen zondag was het batterijtje op het eind echt helemaal leeg. Maar goed, ook dat is een kwestie van mindset. We moeten de knop omzetten en er vol voor gaan."

Promoveren naar de tweede klasse is waarvoor Nalbantoglu naar APWC kwam. Hij wil het niet eens omdat hij dan zelf weer op een niveau hoger speelt. ,,Dat is niet belangrijk. Ik gun het de club zo. De vrijwilligers, de dames en oude mannetjes die hier elke week langs de lijn staan. Zij maken APWC en dat vind ik prachtig. Dat moeten wij als spelers beseffen. Dat we het ook voor hen moeten doen."
Er breken dus finaleweken aan en mogelijk kan Nalbantoglu hierdoor slechts één week op vakantie met zijn gezin. ,,Door mijn werk bij NEC beginnen we vroeg en dat terwijl het seizoen met APWC lang doorloopt. Ach, het is niet anders. In mijn hoofd blijf ik toch profvoetballer hè..."