Afbeelding
Eigen foto
Column

Amersfoort op zijn mooist

1 mei 2019 om 13:32 Column Columns Bianca van der Linden-Snel

Koningsdag in Amersfoort. Wat een dag! Het was Amersfoorts op zijn mooist. Ik zag de Koninklijke familie op zijn mooist. Wat waren ze leuk, lief en aardig. Ik hou gewoon van ze. En van Maxima net een tikkie meer.

Het begon met regen, veel regen. Het zou ons niet tegenhouden. We begonnen in Nieuwland. Een aantal bikkels hadden in de vroege ochtend een droog plekje weten te veroveren. De rest stond met plastic over hun spulletjes. Alles was al nat. Ze hielden de moed erin maar wilden vast het liefst hard naar huis rennen. Uithuilen bij een warme kop koffie met een tompoes.

En toen klaarde het op. Hoe blij kun je zijn? We namen de gratis bus (top!) en zochten een plekje aan de Koningsroute. Zouden we wel wat zien, zouden de kinderen het volhouden? Een grote mensenmassa stroomde uit over onze geliefde stad. Nu maar wachten. Het werd steeds drukker. Het duurde lang, veel te lang, de trucjes waren op en kinderen begonnen te klagen. Aan de overkant zag ik de eerste kindertranen over de met vlaggen beschilderde wangetjes biggelen.

De menigte voelde steeds drukkender aan. Was dit een goede keus? Hadden we naar het Eemplein moeten gaan of gewoon, zoals altijd, naar Hoogland? ,,Indikken", zei een agent. Naast ons moest opeens een uitgang komen. We stonden nog dichter tegen elkaar, het ontnam me bijna mijn adem. Rustig blijven, voor de kinderen, besloot ik. Het was veilig maar ook de spanning was voelbaar. Er werd wat geduwd en geroepen, mobiel gereed. Eindelijk, daar waren ze! ,,Maxima", zei mijn zoon met zijn aandoenlijke kinderstemmetje. ,,Ja lieverd, ik ben er", zei ze terug. De jongens kregen een warme liefdevolle hand. Alexia en daarna nog vele prinsen en prinsessen volgden. Binnen een paar minuten sloten wij een Koninklijke vriendschap die niemand ons ooit afneemt. ,,Geen handen meer wassen", zei ik met een knipoog tegen mijn zoontje. Ik schrok toen ik naar zijn handje keek. Had hij nu echt met dit handje de koningin vastgepakt? Zijn handjes waren zwart van het hek dat hij al zo lang had vastgehouden. Oeps.

We gingen langs bij vrienden. We hadden elkaar gemist in de drukte. Mijn vriendin had wat minder geluk gehad. Er reden twee volle bussen aan hen voorbij. Ze besloten uiteindelijk met de fiets naar het Eemplein te gaan. Geen handjes, geen lieve woorden, alleen een stipje van de familie in de verte. De regen was koud en ze fietsten gedesillusioneerd naar huis. Door een te hard rijdende scooter kwam ze ook nog ten val. Ze zat vol schrammen en had stijve spieren. Zo anders was onze dag verlopen. Gezamenlijk proostten we dan toch nog op de Koning en lachte ze de pijn weg.

Thuis bekeek ik de Koningsdag uitzending vol euforie terug. Amersfoort was vandaag op zijn mooist. Wie zag ik daar? Mijn zoon was zelfs vol in beeld. Een Koningsdag om nooit te vergeten!

Bianca van der Linden-Snel.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie