Alleen maar blije mensen

Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover. Het feest waar zeker de bezoekers al maandenlang naar uitkeken. Het werd een feest om nooit te vergeten. Dan heb ik het over Het Buitengewoon Fluor Festijn, een geweldig initiatief van Jeroen Speksnijder en Priscilla Bitterling. Zij regelden een overweldigd festijn voor mensen met een beperking. Een bijzonder feest voor bijzondere mensen.

Uiteraard hadden ze dat niet kunnen doen zonder alle vrijwilligers, sponsors en de artiesten die geheel kosteloos dit initiatief omarmden. Het doel was een feest met blije gezichten. Een feest speciaal voor een groep mensen die veelal leven in een klein wereldje. Ze beloofden een geweldige middag, het werd zoveel meer.

Alleen al het zien van zoveel stralende gezichten gaf me kippenvel. Zoveel blijheid, dan krijg je vanzelf een glimlach. Het ontroerde ook. De organisatoren vertrouwden me toe dat ze trots waren en tranen in hun ogen kregen bij het zien van zoveel blije mensen. Zij waren zeker niet de enige. Het zijn juist deze bijzondere mensen die dat voor elkaar krijgen. Zij lijken gewoonweg intenser te genieten van kleine dingen. Ze zijn echt en waarderen het leven. Hossend in de polonaise en meejoelend op de Nederlandse noten. Mooie speciale mensen zonder uiterlijke schijn. Zonder smuk, dure kleding of gadgets. Gewoon puur. Ze genoten op hun eigen manier. Dansend of juist rustig genietend in een hoekje. Ik zag iemand meezingen in zijn eigen microfoon ergens midden in de zaal. Ik zag mensen hand in hand samen dansen. Mensen met een glimlach die niet meer weg leek te gaan. Ik hoorde iemand met een Ajaxshirt zijn voetbalanalyse uiten tegen iemand met een Feyenoord cap. Een Utrechter stook zijn handen in de lucht en riep: ,,Utreg". Iets later zag ik ze samen op het podium staan. Niet alleen de Nederlandse muziek verbroedert. Juist deze puurheid laat mensen verbroederen.

De artiesten waren in één woord geweldig. Een kosteloos optreden maar vooral was het hun spontaniteit. Ze omarmden het festijn, maar bovenal de mensen. Als klapper van de middag kwam de koning van het Nederlandse lied, Franks Duijts. Als een ware held werd hij op het podium omringd door een grote massa fans. Ze wilden allemaal maar wat graag samen met hem in de spotlights staan. Het kon allemaal. Frans Duijts vond het geweldig. Met een lach zong hij verder, terwijl er steeds meer mensen bijkwamen op het podium. Het was feest, iedereen was blij en daar ging het om. ,,Lach en leef je dromen, kom trek je van een ander toch niets aan". We gooiden onze handen in de lucht en stralende mensen schoven aan in de polonaise.

Oh ja, ik heb het gehoord. Er worden sponsors gezocht voor volgend jaar, dus komt er een vervolg!

Bianca van der Linden-Snel.