Pokkenweer

Had me voorgenomen om ondanks het bar slechte weer effe naar kleinzoon Quincy te gaan kijken bij zijn wedstrijd met C1 van VVZA tegen VVIJ. Op de fiets naar het veld ga ik, wind mee, als een speer. Op de Schothorsterlaan al ontluikende krokusjes in voortuin en groenstrook. Een afbrekende tak mist uw stukkiesschrijver, tevens oud-superspits, op een haar na. Kleinzoon stond linksback, gaf met dat fraaie linkerbeen regelmatig goede passes waar de voorhoede wat mee kon. Vooral met wind mee kwamen de voorzetten goed aan. Met drie goals won de C1 overtuigend. Gaf hem na afloop een pluim voor zijn inzet. Alleen aan zijn startsnelheid wordt nog gewerkt.

Wat mij opviel: er werd nauwelijks gejuicht bij een goal. Als ik in mijn jonge jaren een wereldgoal scoorde liep ik van blijdschap het hele veld over, pakte in de loop nog een stuk parkeerplaats en vier blokjes om de kantine. Bij deze knapen geen uitzinnige vreugde, gewoon een high-five of een zogenaamde boks.

Op de terugweg wind tegen, stond meer stil dan dat er werd gefietst. Er was zelfs zulke sterke tegenwind dat ik soms harder achteruit dan vooruit ging. Maar hagel, wind en regen hielden mij niet tegen.

De volgende dag weer dapper met de fiets op pad om enkele optredens tijdens het 'Gluren bij de Buren' vast te leggen. Met de zware cameratas voorop de bagagedrager kwam ik moeilijk vooruit. Dit filmen van Amersfoortse evenementen is voor mij en cameraman Peter langzamerhand zo'n vast ritueel geworden dat we ons niet door een buitje laten tegenhouden. De reacties van gluurders en huiseigenaren zijn vaak hartverwarmend. Daarbij zijn we immer van harte welkom, staat er altijd een 'frisdrankje' klaar. Dus afgelopen zondag dik ingepakt, met een blaffende zieke zeehond als cameraman reden we naar de Amstelstraat in mijn prachtig Soesterkwartier waar een piepjonge zangeres optrad met stomende bluesmuziek. Met haar achttien lentes stond Emily H. (Hilbers), de Amersfoortse Janis Joplin, de zonnepanelen van het dak te zingen. Haar begeleidingsband 'The Blues Explosion' had in deze afgeladen huiskamer er ook zichtbaar veel plezier in. Op naar de volgende locatie in de stromende regen. ,,Eigenlijk zijn we stapelgek", dacht ik nog op weg naar de Grote Koppel waar woonboot 'Avontuur' het leefgedeelte had ingericht als miniconcertzaal waar een pianorecital werd gespeeld. Ook hier moeten klassieke muziekliefhebbers in de kajuit plaatsnemen want de huiskamer zat binnen tien minuten bommetje vol. Tot mijn verrassing zat wethouder cultuur Fatma Koser Kaya ook onder de toehoorders die langzaam lekker weg droomden bij Mozart en Beethoven. Na afloop werden we verrast met een lekker glaasje rode port en was het chagrijn om dit pokkenweer in no-time verdwenen.

DirkJan van Oort, een van de organisatoren, wil er gewoon het grootste festival van Nederland van maken. Volgens mij gaat hem dat nog lukken ook!

Joop de Keijzer.