Maak je niet druk

Het blijft bijzonder hoe druk we ons kunnen maken over relatief minder belangrijke dingen. Ik verbaas me er regelmatig over. Zo sta ik in een veel te lange rij bij de supermarkt. Waarschijnlijk is het pauze. Geduld dus. Ik wilde even snel, helaas. Terwijl ik eindelijk sta in te pakken hoor ik, met een lichte irritatie, de kassamevrouw iets zeggen tegen de klant achter mij. Het duurde even voor ik door had dat 'ik' het onderwerp van het gesprek was.

De klant gaf op een resolute toon aan dat het 'mijn' taak was geweest om het bordje tussen de boodschappen te plaatsen. De kassamevrouw gaf aan dat ze het daar niet mee eens was. 'Ik' was het onderwerp alleen niemand betrok mij erbij. Ik hoorde een mevrouw ergens achterin de rij tegen iemand anders zeggen, 'ik maak me hier echt niet druk om'. Nooit gerealiseerd dat het mijn taak was om het bordje tussen de boodschappen te plaatsen, nooit ergens een regel gezien. Gaan we dit nu echt serieus bespreken?

Ik had echt geen zin in deze non-discussie en dus deed ik net alsof ik het niet gehoord had. Ik maakte me niet druk, wel keek ik even achterom. Toch was mijn opperst vrolijke stemming wel wat verdwenen. Ik betrapte mezelf er zelfs op dat ik nog een paar maal die dag aan het voorval zat te denken. Wiens taak is het nu? En wat als je het een keer vergeet?

Al wil ik het niet, ik maak me ook weleens druk over bureaucratisch geneuzel. Neem gewoon iets simpels, iets opzeggen. Het heeft mij van de week twee chatsessies gekost en bij elkaar, ik lieg niet, anderhalf uur bellen, waarbij ik zes personen heb gesproken. Ik zei tegen mezelf; als je aardig doet, doen mensen meer voor je. Bij mevrouw nummer vijf was mijn stemming toch echt minder gezellig. Wat was er zo moeilijk aan opzeggen? Waarom word ik elke keer verkeerd doorverbonden? Mailen dan. Inlogcode kwijt. Nieuwe aanvragen, yes, mailadres gevonden. Nee hè, zo'n fijne no-replay mail. Ander mailadres dan. Mijn laatste pittige mail maakte gelukkig iets los bij deze grote logge organisatie. En dus maakte ik me druk, ik moest wel.

Als ik zo terugdenk, zijn er genoeg kleine dingen waar ik me toch wel druk over heb gemaakt. Relativeren lukt vaak, maar zeker niet altijd. Zo had ik pas iets gekocht. Was uit de collectie en dus in de aanbieding. Nog steeds niet goedkoop overigens. Thuis aangekomen bleek het kapot te zijn. Zelfs in de aanbieding had geen hond het dus willen kopen. Gelijk terug dus. Aardig gevraagd, iemand erbij, nog iemand erbij, zelfs een leidinggevende erbij. Bellen, praten, groot overleg. Geen enkel medeleven. Regels zijn regels, aanbiedingen mogen niet retour. Geen geld terug en ruilen onmogelijk. Niet eens tegen bijbetaling voor de duurdere, niet uit de collectie zijnde, versie.

,,Toch een fijne dag verder."

,,Huh, ja, jij ook."

Bianca van der Linden-Snel.