Mannendingen

Ik denk soms dat ik mannen meer begrijp nu ik deel uitmaak van een echt mannengezin. Toch verbaas ik me nog regelmatig en zoek ik medestanders, die er in mijn gezin meestal niet blijken te zijn. Wat betreft voetbal heb ik één medestander gevonden in mijn jongste zoon. Tijdens het eten vraagt hij dan ook regelmatig: ,,Kunnen we het eens niet over voetbal hebben?" Hij heeft gelijk, waarom gaat het zo vaak over voetbal? We kijken elkaar dan verbijsterd aan als de rest met een bord op schoot voor de tv gaan zitten voor een 'belangrijke' voetbalwedstrijd.

Vuurwerk is bij ons in huis ook een hot item. Ze praten er maandenlang over. Er is zelfs een vuurwerkappgroep ontstaan gevolgd door een vuurwerkmeeting. Met bier en borrelnoten. Ze zijn super enthousiast en naar mate de dag nadert zelfs zenuwachtig. Dan ga ik dus niet meer zeggen dat het van mij niet zo hoeft. Geen medestander te vinden in mijn zeven man tellende gezin. Onze straat in Nieuwland spatte dus bijna uiteen van het vuurwerk. Mannen en vuurwerk, bier, vlees, auto's, voetbal, wild en stoeien, dat laatste natuurlijk net op het moment dat de kinderen naar bed moeten.

Terwijl ik met mijn man terugrijd van een kerstmarkt ben ik verdiept in een boek. Ergens een bewuste actie, omdat ik anders, veilig vanaf de zijlijn, voorzichtig dat wel, commentaar geef over zijn uiteraard meesterlijke rijgedrag. Iets wat weleens tot vervelende gesprekken heeft geleid. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik nu nog zelden op de snelheidsmeter en maak ik minder kreten als we, in mijn ogen, iets te dicht op de voorligger rijden. Mijn man is erg blij met onze nieuwe bolide die heerlijk rijdt. En zelfs ik voel me prettig als ik bij het optrekken win. Mijn jongens verkiezen deze zwarte slee ook boven 'mijn borrelnoot'. Deze benaming heb ik uiteraard niet zelf bedacht.

,,Wat doet ze? Naar de rechterstrook! Ik zie mijn man wild gebaren met zijn arm. ,,Wie zit daar aan het stuur? kijk dan zelf Bianc, ze houden de hele boel op. Irritant dat rijden op de middelste baan!" Daarin snap ik mijn man wel….

Dat altijd maar wild doen, stoeien en vechten van jongens dat snap ik echter niet. Daar speelt Fortnite overigens goed op in. Een vreselijk spel, als je het mij vraagt. Al doen mijn kinderen er alles voor. Ze houden zelfs hun plas ervoor op. Speelafspraken zijn niet meer live maar online, in the party. Hoofdtelefoon op, schieten en schreeuwen maar, geweldig! Ze zitten op zolder maar beneden kan ik nog horen dat de tegenstander zich rechts bevindt. De PlayStation was deze vakantie een paar dagen kapot. Nee, ik heb het niet gedaan. Al was het een verademing.

De jongens? Lamgeslagen waren ze, wat nu? Ze hadden niets te doen. Toch maar kwartetten dan? Ja, gezellig!

Succes met alle mannen in 2019!

Bianca van der Linden-Snel.