Gewoon een gesprek

Gewoon een gesprek in de supermarkt, ik kreeg er een goed gevoel van.

Over het algemeen loopt iedereen naar de schappen te kijken zonder met andere medeshoppers te praten. Jammer eigenlijk, gewoon een gesprek met iemand die je niet kent kan zo verhelderend zijn.

Ik was alleen en stond voor het schap kattenvoer te kijken naar de verscheidenheid. Kattenvoer voor kittens, vanaf één jaar, oudere katten, met vis, kip of rund. Wat veel verschillende merken, prijzen en (luxe) verpakkingen. Daarnaast de keuze binnen-of buitenkat. Waar moest ik als nieuw kattenbaasje beginnen? Want ja, inderdaad, we waren overstag gegaan. En deze keer was het er niet één! Meestal gooide ik de nextdoormails direct weg, maar deze las ik. En hij bleef in mijn gedachten hangen.

Een buurtbewoner bood twee poezen aan. Hun baasje was overleden, twee mooie zussen van twee jaar oud zochten na een stressvolle periode een nieuw thuis. De foto's werden uitgebreid bestudeerd. We wogen de voors en tegens af. Kijken kan altijd. Na een bezoekje waren we, hoe kan het ook anders, om. De eerste dagen zaten ze onder de verwarming in het kleinste hoekje dat ze konden vinden. Haaruitval door de stress, bij ieder geluid renden ze schichtig weg. Na een week liepen ze voorzichtig rondjes en nu kunnen we zeggen, ze voelen zich thuis. Thuis in ons drukke huis. Yes, eindelijk wat vrouwelijke hormonen erbij, girlpower.

Tijdens het keuzeproces in de supermarkt kwam ik in gesprek met een mevrouw. Ze stond ook al een tijdje te staren. Kattenvoer, het is serious business. Haar poes was inmiddels veertien en behoorlijk kritisch geworden. Ze had inmiddels vier bakjes staan en voor alle vier haalde mevrouw haar neus op. Ja, het zachte voer van 0,50 cent per blikje, dat wilde ze wel. ,,Daar kon ze niet van leven, tevens is het behoorlijk aan de prijs", zei ze. Mevrouw de poes wilde alleen vissmaak en had ook de voorkeur voor de kleur van haar voer. ,,Groene brokjes, dat is te gezond, denk ik", gaf ze aan.

Dat kinderen zo denken, dat snap ik nog, maar katten, werkelijk? Ik probeerde wat grappigs te zeggen: ,,Ook bij katten geldt dus, hoe ouder hoe kritischer." Een kleine glimlach verscheen maar haar ernstige blik bleef. Ik zat nog in de 'eten wat de pot schaft, de goedkoopste'-fase. Zo blijkt het bij katten dus helemaal niet te werken. Probeer die van 1,00 euro, daar kunt u zich geen buil aan vallen of die voor de oudere kat met zalm. Je weet nooit", zei ik. Een proefverpakking, dat was oplossing. Helaas, die waren er niet.

Ze was er klaar mee, ik zag het. Ze pakte de duurdere versie voor de oudere kat, die met de zalmsmaak, zei me gedag en heupwiegde in snelle pas weg. Daar komt bakje nummer vijf aan mevrouw de poes. Verbluft staarde ik verder. Ik koos middensegment, met zalm, voor één plus, binnenkat.

Bianca van der Linden-Snel.