Ik ben online

Ik wilde na de zomervakantie eigenlijk rustig opstarten. Het vakantiegevoel vasthouden en mijn hoofd leeg houden. Een utopie. Na een week liep ik alweer tegen de klok te racen. Ik ben weer online. Mijn hoofd draait overuren. Ik probeer alles te regelen en te onthouden. De mails en appjes stromen binnen. Tegenwoordig gaat alles blijkbaar per mail en staar ik me suf op het kleine schermpje van mijn mobiel. School en de sportclubs storten direct alle informatie online richting ouders. Verder zie ik nota's, verzekeringspolissen en nieuwsbrieven langs flitsen. Het ouderwetse stapeltje post dat ik nog even kon laten liggen, die tijd is voorbij. Het moet opeens gelijk, zo lijkt het. Als ik te lang wacht zijn de mailtjes namelijk uit mijn zicht verdwenen.

Ik klaag tegen mijn zoons over hun tijd op de iPad en PS4. ,,Nee ik kan nu niet stoppen, zit midden in een game, bijna voorbij." Half uur later: ,,Mogen we dan nu tv kijken? Oh ja, ik moet ook nog even reageren in de groepsapp van de klas."

,,Nee jongens, de schermtijd is voorbij."

,,Maar jij zit wel op je telefoon."

,,Hum ja, maar ik, ik moet even een tikkie overmaken."

Weg is ook het loopje met de acceptgiro naar de brievenbus. En weg is ook inmiddels de brievenbus een straat verder, ontdekte ik van de week. Wij leven ons leven online.

Maar ik ben wel overal van op de hoogte. Een borrel in de stad, een bekende die op een evenement was, al was het in Haarlem. Maar ook dat er in de straat een heuse courgette competitie is. Onze moestuin, naast de A28, heeft namelijk zeer vruchtbare grond. Zelfs na deze droge zomer zijn de courgettes gegroeid als kool. Soep maken en eten tot we er goed zat van zijn. Biologisch en gezond. Recept overigens online opgezocht.

Ik kwam het weekend (online) tot rust in het buitengebied van Hoogland. Ruimte, groen en boerderijen. Een geweldig stukje puur natuur om de hoek. De geiten op de geitenboerderij Breevoort hielden open dag. Door het festival GekkigGeit mochten wij meekijken in hun leven. Geiten met volle uiers die in de rij stonden om plaats te nemen in de draaimolen. Na een ronde eten, eruit, volgende. De boel stagneerde af en toe omdat een geit bedacht had om juist daar lekker te gaan liggen, midden in de loop. De geiten verzamelden zich achter de bokkige geit. Het werd steeds drukker bij de uitgang van de draaimolen. Straks zitten ze klem. Niemand, behalve ik, scheen zich er druk te maken. Het loste zich vanzelf op, uiteraard….

Ik werd er wel zen van, gewoon even beestjes kijken. Ik bleef maar kijken en zat met grote ogen vastgeplakt tegen het raam. Onze dag in Hoogland werd, hoe gepast, afgesloten met een feestje bij de Plank.

We pakten onze fiets, ademden de boerenlucht nog even goed in en fietsen terug naar ons leven.

Twintig appjes en tien mails gemist.

Bianca van der Linden-Snel.