‘Ik strijd voor een betere wereld’
16 november 2011 om 00:00 AchtergrondMidden op het plantsoen staat, als kloppend hart van de Occupy beweging Amersfoort, een grote partytent. Daar komen de kampeerders zaterdagavond bij elkaar, om onder het mystiek kaarslicht, samen een biertje te drinken en een sigaretje te roken. In een cirkel rondom de lange eikenhouten tafel staan witte en rode klapstoeltjes. Ook staan er twee tweezitbanken, die eruit zien alsof ze uit een vuilniscontainer van de Rova zijn gehaald. Bankbezetters Quinten van der Hooft (22) en Tijmen Kloostra (17) deert dat niks. ,,Ik verlang wel naar mijn eigen bed”, zegt Tijmen en neemt ondertussen een hijs van zijn pasgedraaide sigaret. ,,Het is verleidelijk om lekker warm thuis te slapen, maar het is voor een goed doel”, zegt hij en haalt zijn schouders op. ,,Ik vind daarom, dat ik gewoon hier moet slapen”. Ook Quinten overnacht graag bij Occupy. ,,Thuis draai ik me nog een keer om en val weer in slaap. Als je hier wakker bent, dan ben je ook echt wakker.”
Het is onwaarschijnlijk dat Tijmen binnenkort in zijn eigen bed kan slapen, want de Occupy’ers breken hun tenten nog lang niet op. ,,We gaan pas weg, als alle Nederlanders beseffen dat het anders moet”, vertelt Quinten, die een baan heeft in de zorg. ,,Wat mij betreft is Occupy pas geslaagd, als ik zomaar op straat iemand een knuffel kan geven”, legt hij geagiteerd uit. ,,Als ik nu op straat mensen groet, kijken ze me raar aan en lopen snel door. Dat is toch niet normaal?” Tijmen, die een hbo-opleiding volgt, vindt het moeilijker om zijn missie onder woorden te brengen. ,,Ik ben pas tevreden, als er een verandering heeft plaatsgevonden.” Op de vraag welke verandering hij graag zou zien, moet hij lang nadenken. ,,Technologie”, roept Quinten voor zijn beurt. ,,Sociaal vlak, onderwijs en economie”, roept mede-Occupy’er Paulina, die het gesprek op de voet heeft gevolgd, maar niet met haar naam in de krant wil. Tijmen knikt. ,,Ja… er is zoveel fout.”
,,De basis moet nog gelegd worden”, vertelt de dik ingepakte twintiger Paulina. ,,Waarom we hier zijn valt niet samen te vatten, er zijn namelijk zoveel verschillende factoren”, zegt ze en trekt haar sjaal nog wat strakker aan. ,,We weten gewoon allemaal dat het beter kan. We moeten eens beginnen met vooruit kijken. Nu kijken we nog geen generatie vooruit en dat is niet de bedoeling. Ik wil zeker weten dat ook mijn nageslacht in een prettige wereld leeft”, legt Paulina uit. ,,Ik hoop een betere wereld te bewerkstelligen, weet je.”
Hans Bloemhof (51) sympathisant en frequente bezoeker, vindt het niet erg dat er geen eenduidige boodschap is. ,,Dat is helemaal niet nodig”, zegt hij. ,,Iedereen heeft zijn eigen ideeën en dat is juist de kracht van Occupy. Er zijn duizend visies en ideeën, maar iedereen is het er over eens dat het anders moet”, vertelt hij. ,,Niemand heeft de waarheid in pacht, maar we hebben wel ideeën over hoe de wereld eruit zou moeten zien. Hoe we dat moeten bewerkstelligen weten ze ook in Occupy New York niet. Niet gek dus, dat ze hier in Amersfoort ook geen concrete plannen hebben. Dat is de grap van Occupy.”
Occupy’er Quinten is niet zo bezig met details. ,,We leven in het hier en nu”, licht hij toe. ,,Ik vecht voor een eerlijke en gelijke samenleving voor alles en iedereen. Tijdens de laatste crisismaanden is pijnlijk zichtbaar geworden dat alles veel beter kan in onze maatschappij”, vertelt hij. ,,Zo zijn wij, 99% van de mensen, bijvoorbeeld niet verantwoordelijk voor de crisis, die de bankwereld heeft veroorzaakt.
Die gasten doen niets anders dan geld opstrijken met hun voeten in de lucht gestoken en laten het voetvolk voor een hongerloontje keihard werken”, legt hij druk gebarend uit. ,,Ze kunnen alles doen wat ze willen”, voegt Tijmen toe. ,,Je moet het allemaal maar slikken, weet je”, zegt ook Paulina.
Hoewel er geen eenduidige boodschap is, hebben de Occupy’ers toch de moeite genomen de wensen en dromen van de beweging keurig op te tekenen en op te hangen in een partytent. Daar hebben de kampeerders ook een lijstje opgehangen met regels hoe om te gaan met de pers. Een van de regels is, dat Occupy’ers niet stoned met journalisten mogen praten, want dat geeft een verkeerd beeld weer. Echter, niet elke kampeerder heeft deze regel goed in de oren geknoopt. ,,Je moet snel zijn, want ik ben stoned”, zegt de 31-jarige Ramon als hem een vraag wordt gesteld. ,,Een jointje roken mag best, maar loop dan een blokje om”, vindt Paulina en herinnert hem daarna aan de stelregel van de beweging. ,,O, dan doe ik hem snel uit”, zegt hij lacherig, want ook hij wil graag vertellen waarom hij hier zit. ,,We hebben geen vrije wil, want we worden gestuurd door de overheid”, vertelt hij nadrukkelijk en kijkt Paulina met grote ogen aan. ,,Dit is geen achterdocht of achtervolgingswaan. Het is realiteit.” Paulina knikt instemmend. ,,Waarom gaat er geen belletje bij mensen rinkelen, weet je?” Ramon slaat zichzelf keihard voor zijn hoofd. ,,Wat een domme mensen”, roept hij en kijkt verschrikt.
,,We houden één keer per week een centrale vergadering, waar we praktische informatie uitwisselen. Dan houden we discussies, maar praten ook over bijvoorbeeld onderkoeling. Vanwege de vrieskou is dat een probleem”, vertelt Tijmen. ,,Er is daarom altijd een EHBO’er aanwezig en er wordt iemand aangewezen om op te letten. Dat ben ik nu.” Occupy Amersfoort ziet zichzelf als een vredelievende beweging. ,,We letten echt op elkaar en hebben ook gedragsregels opgesteld. Zo hebben we samen gezegd, dat we hier geen drank en drugs willen”, zegt Paulina. ,,Er heerst hier een heel fatsoenlijke sfeer”, vindt ook Quinten.
,,We houden het terrein schoon en zijn heel net. We behandelen alles en iedereen met respect.”
