Tjee en dan is het herfst!

Wat ben ik blij dat wij burendag een week eerder hebben gevierd. Sorry voor de organisatoren die afgelopen weekend onder de partytent probeerden droog te blijven. Ik weet overigens precies hoe dat voelt. Vorig jaar stonden wij ook te blauwbekken onder de partytent. Al bleef ik vrolijk kijken naar alle buren die toch met een hapje aansloten. Samen blauwbekken is nog altijd gezelliger. Net als andere jaren ontdekte ik weer nieuwe buren. Nog leuker was dat ze ook nog leuk waren. Buren met ieder een eigen interessant verhaal. Voor de kinderen was de lol er, op het springkussen, na het eerste rondje al vanaf. Nat tot de onderbroek vertrokken de kinderen naar binnen en parkeerden ze zich weer voor de IPad. Leuk bedacht, de IPad blijft hun beste vriend.

Als één van de organisatoren van burendag van onze straat, kwam het mij beter uit om het een week eerder te organiseren. Zelf regelen heeft zo zijn voordelen. Wat een geluk bleek te zijn. We liepen namelijk heerlijk met onze teenslippertjes heen en weer met hapjes en vlees voor op de BBQ. De kinderen sprongen op het springkussen in hun T-shirt en korte broek. Zonnebrand ging wat ver maar had gekund. De megasjoelbak werd goed gebruikt, en niet alleen door de kinderen. Het opblaasbare gatengoal kreeg het zwaar met de knoert harde ballen van de Nieuwlandse profs die nu net in onze straat bleken te wonen. Andere kinderen hadden een heus pannenkoekbakteam opgezet. De één deed het beslag in het pannetje, de ander draaide het flensje om. Weer een ander maakte het plaatje af met poedersuiker, stroop en chocolade van de chocoladefontein. Na zo'n zoete overval was je blij met een frisse hap watermeloen. Het stokbroodje met kruidenboter smaakte heerlijk met een ijskoud biertje. De mooie gesprekken werden voortgezet bij de BBQ die daarna dienst deed als kampvuur. Wat een heerlijke nazomer middag, avond.

Hoe anders is het nu. De slippers, de korte broek en de BBQ, sorry, het kan weer voor acht maanden opgeborgen worden. De winterkleren mogen weer voorin de kast, de verwarming mag weer aan. Met een kleedje op de bank met een bak thee kijkend naar het grijze weer buiten. Toch vind ik het niet leuk, om heel eerlijk te zijn. Het is opeens, voor mijn gevoel toch echt opeens, herfst. Zonder vooraankondiging, zonder rustige overgang. Of heb ik me er onbewust tegen verzet? Opeens zag ik ze staan, de paddenstoelen en lagen er, net zo opeens, bladeren op de grond. Afgelopen weekend zo'n heerlijk verregend weekend. Tenniscompetitie, buiten in de regen, al was het minder erg dan het klinkt. Dat zal vast komen omdat ons team een keer won. Langs de lijn met een forse zijwind kijken naar de voetbalwedstrijd van mijn zoon. De bal die daardoor alle kanten op ging behalve de juiste. Jammer, de zomer is voorbij. Het is herfst.

Voordeel is wel, voor je het weet is het kerst.

Bianca van der Linden-Snel.