Beweging ‘Duo Penotti’ op Corderiuscollege moet zorgen voor meer begrip

AMERSFOORT Een incident op het Corderiuscollege leidde tot Duo Penotti, een beweging voor meer onderling begrip. Esther Ocheng, muziekdocent en vertrouwenspersoon op het Corderiuscollege, was er van meet af aan bij betrokken. Anna Walsma sprak met haar.

Hoe begon het?
,,Een groepje leerlingen met een andere etnische achtergrond zorgde voor overlast en ik werd te hulp geroepen. Ik wilde het anders oplossen dan met straffen en heb gevraagd of ik pauze met ze mocht houden. Ze waren stomverbaasd dat ik dat wilde. Vervolgens hebben we een gesprek gehad over discriminatie, wat mij op het idee bracht om met leerlingen de documentaire ‘Wit is ook een kleur’ te kijken.”

En toen?
,,Bij het nagesprek kwamen de verhalen los over discriminatie, uitsluiting, frustratie. Het was een eyeopener voor leerlingen. Ze beseften dat ze ook beelddrager zijn in wat ze doen en laten, iemand die een bevolkingsgroep vertegenwoordigt.

Dat ontslaat ons allemaal overigens niet van de plicht om te onderzoeken wie mensen zijn voordat we een oordeel hebben. Het is heel belangrijk om oprecht nieuwsgierig naar elkaar te zijn.”

Hoe doe je dat?
,,Iemand zei dat de plek van de moeite ook de plaats van de hoop is. Dus als je merkt dat er iets schuurt moet je daarbij stilstaan en heel goed gaan luisteren. Uit de Benedictijnse spiritualiteit heb ik opgepikt dat je moet luisteren, als met een stethoscoop. Meestal wordt er niet geluisterd maar geoordeeld. Ik wil mijn leerlingen leren om stil te staan bij wat er gebeurt en om naar anderen te luisteren.”

Wat hebben jullie tot nu toe bereikt met jullie activiteiten?
,,Leerlingen zijn zich meer bewust zijn van hun eigen vooroordelen, en proberen respectvoller met elkaar om te gaan. Ze ontplooien nu ook zelf initiatieven, zoals gastlessen geven in de brugklas, waarin ze thema’s als discriminatie bespreekbaar maken door hun eigen verhaal te delen en dan in gesprek te gaan.

Het sterke van Duo Penotti is dat je begint bij de leerlingen. Er wordt veel over leerlingen gepraat, maar laat ze zelf vertellen. Hun verhaal moet de ruimte krijgen. Daarmee geven we ze een stem.

Dit is een beweging die je moet blijven bekrachtigen, maar ik heb een lange adem. En er komen nieuwe dingen op ons pad waardoor het verder gaat. Ik voel me gezegend.”

Dit verhaal is een bijdrage van de Raad van Kerken Amersfoort.