Laatste Kerstmis H. Kruiskerk: in voorjaar gaat de deur op slot

AMERSFOORT Voor de Heilig Kruiskerk aan de Liendertseweg, onderdeel van de rooms-katholieke parochie Onze Lieve Vrouw van Amersfoort, breekt de laatste Kerstmisviering aan. Naar alle waarschijnlijkheid komend voorjaar wordt de kerk gesloten.

Redactie Raad van Kerken

Marcella Walraven (66) werkt als vrijwilliger in de H. Kruiskerk. Ze houdt zich vooral bezig met pastoraat, het omzien naar elkaar. Een jaar geleden hoorde de geloofsgemeenschap dat hun kerk aan de eredienst zou worden onttrokken. Zo komt er na ruim zestig jaar een einde aan de vieringen in dit godshuis.

,,Onze mensen zijn gewoon nog in shock”, zegt Walraven. ,,Maar tegelijkertijd zoeken we naar nieuwe plekken om bij elkaar te blijven komen als leden van een gelovige gemeenschap. Onze mensen zullen uitwaaieren over de gemeenschappen in de Sint-Ansfridus, Het Brandpunt, de Franciscus Xaverius en de Martinus in Hoogland. Dat is natuurlijk best moeilijk. We zijn allemaal geworteld in een buurt, jarenlang met elkaar opgetrokken in een vertrouwde omgeving. We nemen allemaal onze eigen gewoonten en gebruiken mee. Die verandering maken we mee terwijl we al heftig in ons doen en laten zijn gekortwiekt door de coronapandemie.”

ONTFERM U Onlangs zag Walraven een foto van een adventsviering verleden jaar. Een matig bezochte viering, dacht ze aanvankelijk, maar toen ze de foto nog eens bekeek, dacht ze: zoveel mensen in de kerk, dat is lang geleden! ,,Het is allemaal zo relatief, waar wij denken zeker van te zijn. Ik ben blij dat we nu de advent weer ingaan en ik hoop dat we mensen mogen ontvangen. Wij zullen de kerststal en de adventskrans klaarzetten, en de vieringen met eigen vrijwilligers voorbereiden. Ons voorbereiden op de komst van de Heer, die wij nu zeker in het bijzonder bidden: ontferm u.”

Dat gebed is nu heel actueel, denkt Walraven. ,,Er zijn veel mensen die geen afscheid konden nemen van hun dierbaren, er was en is zoveel verdriet dat niet kon worden geuit. Daar zijn geen woorden voor. En dat hoeft ook niet. We kunnen nu geen arm om een schouder slaan, maar wel iets van nabijheid laten ervaren, hoop ik. Door mensen de gelegenheid te bieden bij ons een lichtje aan te steken bijvoorbeeld. Er is daarbij ook zoveel moois in de traditie aan liederen en aan gebeden, daar zitten zoveel goede woorden bij. Die kunnen we gebruiken. Dat vind ik ook het fiere van die jonge vrouw Maria die aangezegd kreeg - ongevraagd! - dat zij zwanger zou worden. Ze antwoordt de Stem: ‘Mij geschiede naar uw Woord.’ Dat is avontuur, aanvaarding. Dat raakt aan onze eigen uitdagingen en beproevingen. Je verliest je kerkplek, je staat machteloos in het verlies door corona. Hoe krijg je het leven rond? Maar er is geen uitleg, er zijn geen eigen woorden. Het is een mysterie.”