Wat ooit ontstond als een spontaan fietstochtje is uitgegroeid tot een niet meer weg te denken activiteit.
Wat ooit ontstond als een spontaan fietstochtje is uitgegroeid tot een niet meer weg te denken activiteit. Erik van Marissing

Aandacht van mens tot mens

28 juli 2018 om 08:03 lokaal

AMERSFOORT Van 27 september tot en met 6 oktober 2018 vindt in Amersfoort de 'Week van de Ontmoeting' plaats. In een serie korte verhalen gaan we de komende weken op zoek naar de betekenis van ontmoeting in de wijk. Hoe leer je je wijkbewoners kennen, door de wijk uit te gaan!

Erik van Marissing

Klaas Admiraal uit Nieuwland organiseert al een aantal jaren fietstochtjes naar dorpen in de buurt: Soest, Lage Vuursche, Leusden, Hoevelaken, Nijkerk. ,,Niet te ver en niet te snel, want het moet voor iedereen leuk blijven."
Onderweg is genoeg gelegenheid om met elkaar te kletsen, vooral wanneer de groep na een kilometer of vijftien ergens op een terrasje neerstrijkt om wat te drinken. Wat ooit ontstond als een spontaan fietstochtje, is inmiddels uitgegroeid tot een activiteit die niet meer weg te denken is. Elke woensdagmiddag verzamelt een groepje enthousiaste fietsers op de trappen bij de Boogkerk tegenover De Herberg. ,,Soms zijn het er vier, soms acht en soms twaalf, dat maakt niet zoveel uit", vertelt Klaas. ,,En soms nemen ze ook iemand mee, dat kan allemaal." Af en toe gaat de groep wat verder weg dan gebruikelijk, bijvoorbeeld met het pontje naar Zeewolde. ,,Dat spreken we natuurlijk wel van tevoren met elkaar af", stelt Klaas geruststellend.

Volgens Carolien van Middelaar, coördinator van ontmoetingscentrum De Herberg, is het de eenvoud die aanspreekt: ,,Je hoeft alleen maar te zorgen dat je op tijd bent." Zo is het ook met veel andere activiteiten in het Nieuwlandse ontmoetingscentrum: ,,Iedere activiteit kost niet zoveel, wordt door enthousiaste vrijwilligers georganiseerd en de hele groep voelt zich verantwoordelijk voor een goede sfeer." ,,En", zo voegt Klaas er aan toe, ,,sommige mensen hebben niets anders te doen op de woensdag en zouden anders ook maar thuiszitten."

Hoewel de meesten echt voor het fietsen komen, zien zij de waarde van het contact. ,,Dat komt omdat we aandacht van mens tot mens geven. Bij alles wat we hier doen houden we rekening met iemands mogelijkheden", geeft Carolien aan. Zoals toen een vrouw begon te dementeren en telkens viel. ,,Op zo'n moment constateer je niet alleen dat zij niet meer mee kan fietsen, maar bespreek ik met Klaas wat zij nog wel kan. De familiaire sfeer maakt het makkelijker om dit soort gevoelige kwesties te bespreken. Samen fietsen is óók omzien naar elkaar."

Klaas is typisch zo'n vrijwilliger die het niet bijzonder vindt wat hij doet. Een simpel bedankje na afloop van het tochtje ("het was weer een prachtige route") is voor hem voldoende. Op de vraag of hij met Kerst een kerststukje krijgt, moet hij heel hard lachen en maakt hij een wegwerpgebaar: ,,Nee joh, ben je gek!" Carolien begrijpt het wel: ,,Als Klaas er niet is, neemt iemand anders het wel over. Iedereen voelt zich verantwoordelijk voor het slagen van de activiteit, consumeren is er niet bij."

Maar het is wel heel fijn dat Klaas het regelt. ,,Ze zouden bij wijze van spreken nog achter hem aan rijden als hij naar Den Haag zou fietsen!"

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie