De Amersfoortse fotograaf Frans Kanters, die zich opmaakt voor twee exposities in Het Gasthuys.
De Amersfoortse fotograaf Frans Kanters, die zich opmaakt voor twee exposities in Het Gasthuys. Marco Hofsté

'Fotozwerver' Frans Kanters exposeert in Het Gasthuys

17 september 2018 om 11:30 lokaal

AMERSFOORT In Het Gasthuys aan de Muurhuizen, zijn geliefde plek in de binnenstad, exposeert de Amersfoortse fotograaf Frans Kanters zijn werk tijdens de Kunstkijkroute en Vreemde Gasten.

Hans Vos

Zijn bureau ligt bezaaid met van alles en nog wat. Bij binnenkomst veegt hij met zijn rechterarm een héle hoek leeg. Ook een paar camera's ontkomen niet aan zijn 'voorzichtige' schoonmaakactie. De ontstane ruimte is zo weer gevuld. Met een mok water. En een kop thee, voor hemzelf. Frans Kanters zet de waterkoker aan, maar vergeet na het eindsignaal nogmaals in actie te komen. En dat is illustratief. Op het kookpunt zit de Amersfoortse fotograaf midden in een toelichtend verhaal over één van de foto's die hij op zijn computerscherm tevoorschijn heeft getoverd.

In zijn werkkamer maakt hij zich welgemoed op voor twee tentoonstellingen van een deel van zijn artistieke foto's. Het selecteren kostte hem geen hoofdbrekens. Vraag hem niet naar de ontstaansgeschiedenis van zijn kunstzinnige professionalisme. Ga naast hem staan, of zitten, en kijk gefascineerd mee met de ene na de andere topfoto die hij spelend op zijn 'Mac' laat zien. En luister ook en vooral naar de duiding van zijn producties. Voor je het weet zwerf je met hem mee langs de randen van Nederland, langs 'zijn' stille plekken.

De in 1964 geboren Frans Kanters raakt de kijker met zijn foto's en vertelsels. Het zijn stuk voor stuk meesterlijke kronieken. Maar ook als je zijn stem niet hoort, zitten zijn stillevens vol met woorden. Daar ga je vanzelf naar op zoek, terwijl het beeld dat je bekijkt dieper en dieper tot je doordringt. Wat zie je? Wat wil je zien? Waar herinnert het jou aan? Voor ieder weer anders. Ervaar het op zondag 16 september (van 13.00 tot 17.00 uur) in Het Gasthuys in de Muurhuizen. Of op zaterdag 6 en zondag 7 oktober (van 12.00 tot 17.00 uur) op dezelfde plek in het historische centrum. Daar gunt Frans Kanters mede-Amersfoorters en andere belangstellenden een kijkje in zijn 'wereld'.

De 'sneak-preview' op een prachtige nazomermiddag is veelbelovend. Hij mag dan vergeten zijn om thee voor zichzelf te zetten, jachtig is hij beslist niet. Hij neemt alle tijd om de fotokeuze toe te lichten zonder ook maar één keer op de 'stationsklok' aan de wand van zijn werkruimte te kijken. De aanvangstijd van een volgende afspraak had hij uit voorzorg al naar achteren geschoven. Frans Kanters kent zichzelf. Als de tien geselecteerde foto's voor de aanstaande exposities van commentaar zijn voorzien grasduint hij door zijn héle archief. Dat doet hij met groot plezier, en een boeiende verteldrang.

Hij noemt zichzelf met een knipoog een 'fotozwerver'. Dat typeert zijn levenshouding. ,,Als je thuiszit, gebeurt er niks. Ik móet er op uit.'' Mét zijn camera's, met oog voor de pracht van het landschap, de zee, het wad, de stad; daar waar de ander aan voorbij snelt. En met aandacht voor de mens niet te vergeten die hij veelal in opdracht van bedrijven of instanties portretteert. Zonder dat zakelijke aspect kan hij niet bestaan. ,,Er moet toch brood op de plank komen.'' Dat is er dagelijks, wat hem de rust geeft om zich op creatieve wijze autonoom te uiten. Met zijn fototoestellen, zijn lenzen, zijn gedrevenheid. ,,Ik denk de hele dag door in beelden, ik leef van beelden, ik adem beelden; en ik neem de kijker graag mee in mijn zoektocht.''

Zwervend, op de fiets of in zijn oude Volvo, verrijkt hij zijn collectie elke 24 uur. Verstilling en minimalisme zijn kenmerkende facetten van zijn werk. Zowel afgedrukt in zwart-wit als in kleur. ,,Ik word erdoor geraakt als ik dit voor mijn camera krijg'', zegt hij kijkend naar zijn beeldscherm waar het hoogste punt van de Onze Lieve Vrouwetoren op is te zien – deels verscholen in de mist die stilletjes oplost door de steeds sterker wordende zonnestralen. De strakke trapgevels van een paar huizen aan 't Havik contrasteren met het mystieke van deze foto.

,,Ik hoop dat mensen bij het kijken naar zo'n foto even stilstaan, letterlijk en figuurlijk.'' Om zo te kunnen genieten van de serene rust die dit fraaie werk uitstraalt, wil hij er maar mee zeggen. ,,In de vaart van alle dag heb ik behoefte aan rust en stilte. Die zoek ik dan ook op. Om te mijmeren. Heerlijk. Als kunstenaar heb je daar álle tijd voor.'' Op zijn overpeinzing volgt een lach. Hij gunt zichzelf deze geluksmomenten, hoe vol zijn werkagenda soms ook is. Bij 'gunstige' fotografische weersomstandigheden is hij niet te houden. ,,Een heel goede vriendin haalt voor een beschrijving van mij – en dat mag ik van haar wel vertellen – altijd drie kenmerken aan: eenzaamheid, stilte én reuring. In deze volgorde. En dat klopt ook wel.''

Hij kan níet doelloos rondrijden, rondfietsen, als Moeder Natuur op haar mooist is. Bezoekt hij een favoriet museum in Zwolle, zoals hij een dag vóór het interview deed, dan kiest hij op de terugweg niet voor de snelste route huiswaarts. ,,Ik ben langs de IJssel helemaal naar beneden gezakt. Onderweg ben ik een paar maal gestopt. De auto uit, om een boekje te lezen, een foto te maken. Ik hoop eigenlijk dat degenen die mijn werk bekijken, straks op de exposities of via andere kanalen, net als ik even uit de snelle wereld anno 2018 willen stappen.''

Frans Kanters, dé gids in het onbekende Hollandse landschap. ,,Het is grappig dat je dat opmerkt. Laatst hoorde ik van iemand dat zij door mijn foto's anders naar de luchten had leren kijken. Dat vond ik ontzettend leuk om te horen. Momenten van verwondering wil ik als fotograaf delen met andere mensen. Niet met de onderliggende boodschap: kijk eens wat vaker rond zoals ik, helemaal niet. Maar ik hoop wél dat de mensen wat dieper nadenken bij de schoonheid die om ons heen te zien is.''

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie