Amersfoortse auteur op de koffie bij burgemeester Bolsius

AMERSFOORT Wat doe je als de situatie thuis voor jou als kind niet veilig is? Dan hang je buiten rond van het moment van wakker worden tot slapengaan. Je zoekt vertier om je kop leeg te maken, sport of kattenkwaad. Daarover ging het eerste boek ‘De buurt was veilig’ van Rik Bronkhorst.

Opgegroeid in het Soesterkwartier keek iedereen de andere kant op. Horen, zien en zwijgen, terwijl de situatie thuis alarmerend was. Met een goed stel hersenen mislukte hij op de middelbare school. In plaats van huiswerk maken, hing hij buiten rond. Gevolg: een kansarm kind zonder verdere toekomst, die altijd onder zijn niveau moest werken. Zo zijn er vele kinderen in vele buurten van Amersfoort. Ouders, die zelf kansarm zijn opgegroeid zijn vaak niet in staat hun kinderengoed te begeleiden naar een mooi perspectief op de arbeidsmarkt. Zo groeien generatie na generatie op, waarbij de kostenpost voor de samenleving groot is. Vaak vallen deze kinderen buiten de arbeidsmarkt en belanden in een uitzichtloze uitkeringssituatie. Armoede en weer een generatie kansarme kinderen geboren voor een dubbeltje om nooit een kwartje te worden.

Ervaringsdeskundige Rik Bronkhorst dacht daar eens diep over na, schreef zijn boek en ging op de koffie bij burgemeester Lucas Bolsius. ,,Waar kinderen thuis niet geholpen worden, probeert de school bij te sturen. Maar is er van overheidswege wel voldoende zicht op dat versnipperde landschap binnen het onderwijs, waar de leerlingen vaak afhankelijk zijn van de individuele inzet van een bevlogen leerkracht. En dan nog? Thuis huiswerk maken zit er niet in, uitval uit school is het gevolg, en zonder diploma’s blijf je kansarm”, schrijft de auteur. Bronkhorst kwam daarom met een plan, meerdere plannen van aanpak, om het huiswerkprobleem aan te pakken. Op school, onder begeleiding van pabostudenten als stageplek, maar ook thuis zal er het een en ander dienen te veranderen. In de bibliotheek of het buurthuis liggen kansen om die kinderen op te vangen. Terwijl klassikaal mooie voorbeelden voorhanden zijn om de weg van kansarm naar kansrijk te vergemakkelijken. De overheid kan hierin een sturende functie vertolken. Daarover spraken zij terwijl de koffie werd geserveerd.

Ondertussen heeft Bronkhorst niet stil gezeten, na zijn debuutroman volgde al snel een serie van vier bundels korte verhalen. Verhalen uit stad en land, kroeg en trein, waarmee hij vergeleken werd met de alom gewaardeerde Simon Carmiggelt. Humoristisch en soms tragikomisch, rijk geïllustreerd met zelfgeproduceerde etsen in kleur en een ontroerend gedicht. En nu dan 312 pagina’s levenswijsheid: ‘Tussen geloven en zeker weten, de terugkeer op het smalle pad’, korte verhalen en bespiegelingen over zeker weten en geloven, waarin hij zijn levenslange zoektocht naar zingeving, God ene en gemeenschap om bij te horen beschrijft. Aangeraakt door Jezus van Nazareth wist hij terug te keren op het smalle pad, omdat zijn geloof in de Goedheid, plus zijn humor en veerkracht hem vol verwondering laten genieten van wolkenluchten die nooit hetzelfde zijn en hij zeker weet: ,,Alle goeds begint met vriendelijkheid.”

Het vervolg. - Rik Bronkhorst