Het huwelijksaanzoek: soms een succes, vaak ook niet

Huwelijksaanzoeken lopen nogal eens de soep in. Belangrijkste reden: de bruidegom, die zodanig overmand wordt door de zenuwen, dat hij op het moment suprême niet meer kan afwijken van zijn -bij nader inzien- slechte plan. Als de ringen eenmaal in de broekzak beginnen te branden, slaat de paniek nog wel eens toe.

Zo wilde Kees zijn bruid een aanzoek doen op haar verjaardag. Maar aan het einde van de avond was zijn geliefde helemaal gesloopt (mede dankzij een boosterprik met bijverschijnselen), waardoor zij nog maar één hartstochtelijk verlangen had: slapen. 

Op een vraag zat ze niet meer te wachten. 

En al helemaal niet op de vraag der vragen. 

Maar ondanks alle alarmbellen weigerde de bruidegom af te wijken van zijn plan. Gelukkig voor hem zei ze uiteindelijk toch nog -heel vermoeid- ja, waarna ze met een gelukzalige glimlach in slaap viel.

Amersfoorter Erik Roest is journalist van de Barneveldse Krant en is sinds een jaar of drie ook actief als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand, kortweg babs. ,,In deze functie, die ik als hobby beschouw, dien ik de gemeenten Leiderdorp en Barneveld. In de rubriek ‘Trouwens’ vertel ik eens in de twee weken over mijn belevenissen. Ter geruststelling: alle betrokkenen hebben een andere naam gekregen. De bruidsparen kunnen dus altijd ontkennen dat hun verhaal de krant heeft gehaald.”

DE HAND VAN DE DOCHTER Sommige bruidegommen zijn zo slim om eerst de vader van de bruid te bezoeken met de vraag of hij zijn dochter wil afstaan. 

Aan hem. 

Altijd handig om eventuele plooien op voorhand glad te strijken. Bruidegom Evert ging uitermate zorgvuldig te werk. Eerst vroeg hij advies aan zijn eigen vader. En die zei: ,,Je moet erachter komen wat Jolanda’s vader lekker vindt en dat neem je mee als je om haar hand gaat vragen.’’

Jolanda’s vader bleek gek op zalm en dus zorgde Evert voor een halve kilo van het allerbeste ‘merk’. En die nam hij mee naar zijn schoonvader, samen met een flesje witte wijn. 

Bij de familie aangekomen nam Evert zijn schoonvader even apart. ,,Zeg Cor, kan ik je onder vier ogen spreken.” Hij nam zijn schoonvader mee naar buiten, liep naar zijn auto en zei: ,,We gaan even kofferbakhandel doen. Ik ga je een vraag stellen. In ruil voor deze heerlijke moot zalm en dit flesje wijn wil ik de hand van je dochter. Ga je daarmee akkoord?’’ 

En wat zei Cor? ,,Het is wel een heel goedkope ruil, maar ik zie dat het goed tussen jullie gaat, dus mijn zegen heb je.’’

TEKST IN DE FUNDERING Soms ligt het niet aan de voorbereiding, maar gooien de omstandigheden en/of de bruid roet in het eten.
Vlak voor hun trouwen hebben Sjaak en Anneke een nieuwbouwhuis gekocht.  Als bewoners van de gloednieuwe woning mogen ze een tekst in de fundering schrijven, maar dat vinden de geliefden niet nodig. Een en ander brengt Sjaak wel op een idee. Hij  keert een keer stiekem terug en schrijft op de plek waar later de keuken zal verrijzen:

,,Lieve Anneke, wil je met me trouwen?’’

Bij het eerstvolgende bezoek aan het huis stormt Anneke meteen door naar de tuin, die net uitgegraven is. Als Sjaak Anneke eindelijk zo ver heeft dat ze naar de keuken komt, is haar eerste reactie: ‘Welke vandaal heeft er nu in mijn huis geschreven?’ Tja…

En wat te denken van onderstaand huwelijksaanzoek in Frankrijk? De bruidegom is goed voorbereid. Hij heeft een camera geplaatst om dit hoogtepunt vast te leggen. Toch verloopt de middag verre van perfect. Na wat gepriegel en gepruts op een bootje op een klein meertje is bruidegom Kees eindelijk zover dat hij Klazien ten huwelijk kan vragen. En dus stelt hij de vraag der vragen:
,,Hé schatje, wil je met me trouwen?’’’

En wat zegt Klazien? 

,,Nee joh, nee joh!’’’

Gevolgd door:
,,Je staat voor de camera!’’

Moment weg natuurlijk. Maar vooruit, na die eerste twee nee’s spuugt Klazien haar stokbrood uit en zegt ze volmondig en overtuigend ja.

Niet te filmen…

Lees meer over de belevenissen en observaties van ‘babs’ Erik Roest hier.