#tofstebuurt@tofstestad@geweldiglandNederland!

Ik wist het al, maar juist in deze tijd, kwam het nog meer tot uiting; wat woon ik toch in een heerlijke buurt met fijne buurtjes. Zo krijg ik geregeld van een vriendin/collega die een straat verder woont een app of ik nog een lekker broodje wil. Haar man krijgt vaak brood mee dat over is van de bakkerij die ze vervolgens deelt met de buren. Wat een mazzel. Zo krijgt zij weleens iets uit mijn moestuin. Inmiddels alweer een jaar loop ik met een vriendin/buurvrouw tussen de middag rondjes in de wijk. In deze thuiswerkperiode zijn we dus ook wandelcollega’s geworden. Iedere keer vrijwel hetzelfde rondje, je schijnt daar rustig van te worden. Al komt de omgeving bijna ons neus uit, het is wat het is.

Naast dat ik gezellige buren/vrienden heb, die er altijd even zijn voor een praatje of een helpende hand, is er de sociale buurtapp. Zo helpen en informeren we elkaar. Een ladder of een slee lenen? Buur nr. 22 heeft wel wat voor je. Er is een kast of kleed over bij huisnummer 8, kom maar langs. Poezen/vissen/konijnenoppas/ tuin sproeien, we regelen het samen. Zo had ik pas een mooie kikker in mijn koekoek in de keuken, een rode met doordringende kijkers. Hij keek me aan terwijl ik aan het koken was. Mijn katten vonden hem ook reuze interessant maar ontdekten al snel dat de kikker niet onder de indruk was van het gekrab aan de andere kant van het glas. Ik zit hier veilig moet hij hebben gedacht. De kikker deed verwoede pogingen om omhoog te klimmen maar gleed elke keer naar beneden. Zielig, hij moest los, zwemmen met zijn vrienden. Wellicht was hij wel zeldzaam, bijna uitgestorven of van eenzaamheid roodgekleurd. Ik deelde de kikker in de buren app. Mijn buurman vond hem lijken op Kermit de Kikker die op vakantie was geweest. Een andere buur zag in deze rode knapperd wel een nieuw kikkergenootje voor zijn eigen tuin/vijverkikkers. Met schepnet, emmer met deksel en keukentrapje kwamen ze hem ‘redden’. Deze kikker had kikkergeluk en zo zwom hij dus dezelfde avond nog heerlijk rond in een vijver met soortgenootjes. Hij is vast blij, eind goed al goed. Zo heb ik ook weleens een vis bij een buurman gebracht nadat onze eerste vis was overleden. Mijn man was wel klaar met die vis ‘periode’ van de kinderen omdat alleen hij wekelijks nog de vissenkom aan het verschonen was. Hij had wel een idee hoe we van die ene vis af konden komen. Ik bedacht snel een ander plan en verhuisde hem naar de vissenkom van een buurman. Zo handig fijne buren, probleempjes oplossen, klein of groot, een boodschapje doen of moestuintips of plantjes delen.

Van de week was er een hoogtepuntje in de buurtapp. De dochter van mijn vriendin/buuf verderop in de straat was jarig. Ze werd 11 jaar. Vorig jaar was haar verjaardag al in de corona soep gelopen, maar dit jaar werd het nog minder leuk. Ze zat al een week, zonder klachten, afgezonderd in quarantaine op haar kamer. Positief getest op corona. Omdat haar moeder en broer niets hadden bleef ze afgezonderd. Jarig zijn, terwijl je in je eentje op je kamer in quarantaine zit, dat is toch wel heel sneu. Ik vroeg de buurt of ze even langs het raam van de jarige wilden lopen, even wilden zwaaien of zingen, of nog leuker, een kaartje in de bus wilden stoppen. Daar werd gehoor aan gegeven, ze stond elke keer weer te stralen als er een, voor haar onbekende, buur langsliep en een kaartje in de bus deed. Ze kreeg zelfs van wildvreemden cadeautjes en buurtjes zongen uit volle borst voor haar raam. Hoe leuk! Ja dan weet je het zeker, ik woon in een toffe buurt…!

Na mijn rondje in de wijk bleef mijn oog rusten op de, door de gemeente Amersfoort geschonken, perenboom in mijn tuin. Ik woon eigenlijk gewoon echt in een toffe stad! Ondanks alles, ja ook dan!, woon ik gewoon in een tof land!

#mazzelkont#teljezegeningen#toffebuurt#tofstestad#geweldiglandNederland!

Bianca van der Linden-Snel.