Afbeelding
Pixabay
Column

Lekker lang (Kerst)genieten

3 december 2020 om 11:00 Column Columns Bianca van der Linden-Snel

Dit jaar lijken we er gewoon eerder meer zin in te hebben. Dit jaar mag ook ik wat langer (kerst)genieten van mijn kamer die langzaam verandert in kerstlichtjes land. Gezelligheid, gordijnen dicht, veilig binnen, even weg van de Corona ellende, met de kaarsjes aan. Veel kerstlampjes, huisjes en uiteraard een flink gevulde kerstboom. Veel eerder dan anders ging mijn man los. Ergens hebben we een soort van afspraak, eerst komt de Sint. De Sint was anders dit jaar, alles is anders dit jaar, dus de kerst ook. Tijdens onze jaarlijkse voorbespreking namen we de hoeveelheid huisjes door en de bewuste plek. Hij wilde ze wel graag stallen voor de tv, dan stonden ze mooi in het zicht. Ik werd al duizelig bij het idee en benoemde de zolder als ideale plek, daar is immers alle ruimte. Gedurende de jaren zijn er steeds meer verschillende stijlen huisjes bijgekomen en moest er ook gekozen worden, was mijn mening. Het werd een compromis, een tafeltje in het midden van de kamer, een drielaags tafeltje, dat dan wel. Niet alle huisjes pasten dus daarin won ik iets. De huisjes, de poppetjes, de bomen, ze werden met zorg neergezet, de molen ging weer draaien en de trein weer rijden. Ik bekeek mijn man en mijn jongste zoon die samen overlegden over de beste positie van de oliebollenkraam. Ik zuchtte, toch was het ook aandoenlijk om ze zo samen te zien. Ik ging ergens aan die huisjes wennen. Net als al het andere waar ik aan heb moeten leren wennen dit jaar.

Thuiswerken, geen knuffels meer, Corona en de mondkapjes enz.

Het wordt dit jaar dus nog langer ‘genieten’ van de verlichte huisjes, de ratelende molen en de piepende ijsbaan. De kinderen van onze vrienden vinden het veelal geweldig en mijn man vertelt ze dan met groot plezier over alles dat er staat. Als ik dan mijn vrienden aangeef dat we er een paar over hebben kijkt mijn man mij verbaast aan. Waarna mijn vrienden direct aanvullen: ,,Nee hoor, echt niet, dit is vooral leuk bij jullie, bij ons past het niet.”

Jammer, weer niet gelukt, ik vond het bij mij ook niet zo erg passen.

Buiten werd de verlichting ook net iets meer dan ik zelf zou kiezen. Dit jaar leken er wel opeens meer buren mee te doen. Overal zag ik volop licht verschijnen. Volg het licht en je komt aan bij mijn huis, dat idee. Zelfs onze buurman besloot dit jaar aan te sluiten en had een lichtsnoer langs de schuur en zelfs een grote verlichte kerstboom in de tuin gezet. Een soort van buurt saamhorigheid in deze lastige tijd. Een andere buurman overwoog naast de vele snoeren nog een grote kerstman op het dak van de schuur, deze bleek later, gelukkig, kapot.

,,Hou de gordijnen maar lekker open schat, dan zien we de lampjes buiten zo leuk.”

Samen met zijn allen gaan voor de kerst, het geeft wel een gemeenschappelijk doel. Zo hoorde ik mijn moeder vorige week nog zeggen: ,,Ik word nu al gek van de kerstmuziek, het is pas november, daar ben er nog niet mee bezig hoor! Ik sprak haar net en zelfs haar kerstboom staat al.

Saamhorigheid, een beetje kerstlol, dat geeft moed. Zo kwam mijn zoon thuis die mij vertelde over een lieve vrouw. Deze vrouw woonde om de hoek van zijn middelbare school en bakte geregeld gratis pannenkoeken voor de kinderen. Rekening houdend met de Corona regels pakten de kinderen een bord en gooide zij de pannenkoeken van gepaste afstand naar ze toe. Wat een lol hadden de jongens in deze, ook voor hen, zo moeilijke tijd. Wat een mooi gebaar om dat ,zomaar, voor deze voor haar onbekende jongeren te doen.

Dat brengt ons toch samen, we zitten er immers allemaal ellendig in, momenteel.
Als is het nu dan wel wat gezelliger ellendig, zo met dat kaarsje aan.

Gewoon lekker lang (kerst)genieten.

Vol in het kerstlicht, met mijn hoofd in de ratelende kersthuisjes.. Gezelligheid.

Bianca van der Linden-Snel.


BDU Media

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie