‘s Heeren Loo hijst regenboogvlag op coming-out dag

‘s Heeren Loo, de grootste zorgorganisatie voor mensen met een (verstandelijke) beperking hijst vandaag, op coming-out dag, de Progress-vlag. Daarmee vraagt ook ‘s Heeren Loo aandacht voor lhbtiq+. Op het hoofdkantoor in Amersfoort, en op tal van locaties elders in het land, wordt de vernieuwde regenboogvlag gehesen. 

‘Door vandaag aandacht te vragen voor lhbtiq+ hoop ik dat we een eerste stap zetten richting een omgeving waar iedereen zichzelf durft te zijn’, zegt ervaringsdeskundige Judith. ‘En dat begeleiders leren hoe ze om kunnen gaan met iemand die uit de kast komt of aangeeft dat hij liever in vrouwenkleding loopt. Dat iedereen echt wordt gezien, dat is misschien nog wel het allerbelangrijkste.’ 

Zijn wie je bent 

Ervaringsdeskundige Judith hijst de vlag vandaag in Amersfoort samen met Ageeth Ouwehand, lid van de raad van bestuur. ‘Iedereen mag zijn wie hij is’, zegt Ageeth Ouwehand. ‘Ook als het gaat over identiteit, seksualiteit en geaardheid. Dat moet voor iedereen bespreekbaar zijn, voor onze cliënten en hun verwanten, en voor onze medewerkers. Zij zijn daarin geschoold en kunnen daarbij gebruik maken van onze tool Dat vind ik ervan.  

‘Toch willen we er vandaag extra aandacht voor vragen. Ook een collega kan in verlegenheid worden gebracht door vragen rond seksualiteit en als dat nodig is hulp te vragen aan een collega of gedragswetenschapper. Op elk gebied streven we ernaar onze cliënten een zo goed mogelijk leven te bieden. Dus ook als het gaat om seksualiteit.’

Puber 
Ervaringsdeskundige Judith was veertien toen ze uit de kast kwam. ‘Ik was een puber, dus het was sowieso een verwarrende periode in mijn leven. De eerste keer dat ik het iemand vertelde was doodeng. Een coming-out gebeurt nooit in één keer. Je vertelt het steeds opnieuw aan andere mensen. Ik merkte dat hoe vaker ik het vertelde, hoe makkelijker het werd. En hoe zekerder ik me ging voelen.’ 

‘We zijn er nog niet, maar vandaag is het begin’, zegt Judith. ‘Stel het komt ter sprake in een tv-programma dat op de woning samen wordt gekeken, dan hoop ik dat begeleiders af en toe laten vallen dat het niet erg is als je op iemand van hetzelfde geslacht valt. En dat het ok is als je je als vrouw een man voelt of andersom. Of misschien wel geen van beide geslachten. Als er vaker over wordt gesproken, wordt het iedere keer weer wat normaler.’