'Bij angst voor het monster onder het bed de lichtjes op de gang niet kunnen laten branden..'

4 mei 2020 om 23:51 Historie Deel je nieuws

Mijn grootste angst, sinds moederschap, is het niet te allen tijde kunnen beschermen van mijn zoon. Of dit nou gaat om hem beschermen tegen verdriet, gevaar, angst of pijn.
Toch ontkom je hier als ouder niet aan. Hij zal een keer vallen en zijn knie bezeren, zijn hart breken of bang zijn voor het monster onder zijn bed.
Gelukkig kunnen wij ouders deze kwalen vaak verhelpen door een kus, een schouder om op te huilen of door simpel weg de lichtjes op de gang te laten branden.

Maar wat nou als het monster onder het bed van je kind werkelijkheid is? De angst die jouw kind voelt niet meer dan logisch is. Wat als je de angst van jouw kind niet kan wegnemen met het laten branden van de lichtjes op de gang omdat deze jullie juist zouden kunnen verraden. Wat als je kind echt de vrijheid niet meer heeft om te kunnen spelen of zelfs maar te kunnen lachen zonder gevaar voor zijn of haar leven? Wat moet je doen als jouw kind je met smekende ogen vraagt om hulp maar jij, als zijn moeder, compleet machteloos staat...

Ik ben blij dat er onderscheid wordt gemaakt tussen het ontnemen van de vrijheid toen en de beperkingen in de vrijheid die wij nu ervaren. Deze realiteiten zijn in mijn opinie niet met elkaar te vergelijken.

Vandaag de dag kan ik samen met mijn lachende, van geen kwaad bewuste zoon de straat op* zonder direct te hoeven vrezen voor ons leven. Vandaag de dag voel ik mij veilig in mijn eigen huis. Vandaag de dag herdenk ik alle mensen die deze vrijheden niet meer hadden.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie